طبق مصوبه فدراسیون فوتبال ایران مبنی بر سن بازنشستگی داوران بالای ۴۵ سال از لیست بین‌المللی، چندین داور و کمک‌داور بین‌المللی و باتجربه ایرانی از دنیایی داوری خداحافظی کردند و دیگر در لیست لیگ بیست‌وسوم حضور ندارند. طبق این مصوبه، داوران بالای ۴۵ سال نمی‌توانند در لیست بین‌المللی قرار بگیرند و تنها یک‌ سال اضافه‌تر می‌توانند در لیگ برتر قضاوت کنند. نکته قابل تأمل در این مصوبه ‌که توسط کمیته داوران هم تأیید شده این است که فیفا مدت زیادی است قانون منع داوری برای داوران بالای ۴۵ سال را برداشته است. در جام جهانی اخیر که در قطر برگزار شد، ۱۱ داور و کمک‌داور بالای ۴۵ سال در مسابقات جام جهانی سوت و پرچم زدند. ۳ داور و ۸ کمک‌داور در آن بازی‌ها بالای ۴۵ سال سن داشتند و فیفا نه تنها معتقد نبوده که سن داوری آنها به پایان رسیده بلکه شرایط بدنی و تجربه و کیفیت قضاوت آنها را ارزیابی و ملاک انتخاب قرار داده است. فدراسیون جهانی فوتبال سعی کرده در مهم‌ترین تورنمنت جهان از داوران باتجربه‌اش در کنار داوران جوان و مستعد استفاده کند و تجربه این داوران را به سایر داورهای جوان منتقل کند. حال باید دید چرا فدراسیون و کمیته داوران بر خلاف فیفا و کمیته داوران فیفا عمل می‌کنند و داوران باتجربه و باکیفیت خود را زودتر از موعود بازنشسته و مجبور به خداحافظی از دنیای قضاوت می‌کنند؛ آیا بهتر نیست این نگاه به «تجربه در داوری» تغییر کند؟