خستگی، تپش قلب، سرگیجه، تنگی نفس، رنگ‌پریدگی، تعریق، سردرد، پاهای بی‌قرار؛ همه این موارد علائمی هستند که می‌توانند نشان‌دهنده کمبود آهن در بدن باشند. به گزارش بهداشت نیوز، خستگی، تپش قلب، سرگیجه، تنگی نفس، رنگ‌پریدگی، تعریق، سردرد، پاهای بی‌قرار، همه این موارد علائمی هستند که می‌توانند نشان‌دهنده کمبود آهن در بدن باشند. کمبود آهن یکی از دلایل اصلی کم‌خونی است؛ افراد مبتلا به کم‌خونی کمبود گلبول‌های قرمز تولیدکننده اکسیژن یا هموگلوبین(Hb) در بدن خود دارند. هموگلوبین اکسیژن را از ریه‌ها به تمام سلول‌های بدن منتقل می‌کند. اکسیژن کمتر در بدن منجر به ظاهر شدن شرایط ذکرشده در بالا می‌شود. کمبود آهن در سطح جهان یک مشکل عمده بهداشتی است و یک علت بسیار شایع کم‌خونی در افراد در هر سنی می‌باشد. در سطح جهان کمتر از ۱.۲ میلیارد نفر از کمبود آهن رنج می‌برند که عمدتاً این میزان متعلق به کودکان و زنان در سنین باروری است. کم‌خونی ناشی از فقر آهن در گروه‌های محروم‌تر؛ از جمله مهاجران و پناهندگان و در کشورهای کم‌درآمد و با درآمد متوسط، بیشتر دیده می‌شود. در هلند آمار کلی برای بزرگسالان در دسترس نیست، اما مشخص است که از هر ده کودک نوپا، یک کودک و یک نفر از هر پنجاه نوجوان کم‌خونی دارد. علاوه بر این، تخمین زده می‌شود که از هر 6 تا 10 زن باردار در هلند، یک نفر دچار کمبود آهن است. Dorine Swinkels، استاد شیمی بالینی در Radboudumc و آخرین نویسنده این نشریه، می‌گوید: «کمبود آهن مشکلی است که نباید دست کم گرفته شود و در سطح جهانی در همه گروه‌های جمعیتی وجود دارد.» مشکلات قلبی و افزایش خطر کم‌وزنی هنگام تولد طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی می‌تواند ناشی از کمبود آهن باشد؛ مانند خستگی، سردرد، ریزش مو و پاهای بی‌قرار. کمبود آهن همچنین می‌تواند شرایط دیگری مانند بیماری‌های قلبی را بدتر کند. کودکان خردسال با کمبود آهن در معرض خطر رشد ذهنی ضعیف هستند. Dorine Swinkels توضیح می‌دهد که کمبود آهن در زنان باردار خطر تولد نوزادان کم‌وزن را با تمام خطرات مرتبط افزایش می‌دهد. با توجه به این اثرات طولانی‌مدت، مانند اختلالات رشدی در کودکان، تشخیص کافی و فوری بسیار مهم است، اما ما همچنین نیاز به درک بهتر و شناخت بهتر علل داریم. در سطح جهانی این تأثیر مثبت زیادی بر سلامت مردم خواهد داشت. تشخیص علت کمبود آهن دشوار است در مورد علل کمبود آهن می‌توان درباره موضوع های مختلفی توضیح داد؛ مثل اینکه اغلب آهن کافی در رژیم غذایی وجود ندارد. قبلاً نیز شناخته شده بود که کمبود آهن می‌تواند ناشی از روندهای اخیر مانند گیاه‌خواری و چاقی باشد، اما میزان تأثیرات آن تنها در چند سال اخیر مشخص شده است. علاوه بر این، کمبود آهن همچنین می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های جدی مانند برخی از بیماری‌های معده، سرطان روده یا بیماری سلیاک مزمن معده باشد. در مورد بیماری‌هایی از این‌دست، صرف مصرف قرص آهن کافی نیست. بیماران مبتلا به عفونت مزمن یا التهاب نیز قادر به جذب مؤثر این قرص‌ها و مکمل‌ها نیستند؛ بنابراین باید به علت دقیق کمبود آهن در بدن توجه کافی شود. همان‌طور که به گفته محققان، اگر علت آن را ندانیم، نمی‌توان بیمار را تشخیص داد یا ممکن است درمان نادرستی دریافت کند، ممکن است شرایط جدی و زمینه‌ای نادیده گرفته شود که این وضعیت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. تشخیص اینکه آیا فردی دچار کمبود آهن است یا خیر، همیشه آسان نیست؛ این امر به ویژه در صورتی صادق است که بیمار علاوه بر کمبود آهن، عفونت یا التهاب نیز داشته باشد. در گذشته به بیماران مبتلا به اشکال خفیف کم‌خونی قرص‌های زیادی داده می‌شد؛ این کار منجر به بروز عوارض جانبی زیادی شد. امروزه نوعی دیگر از آهن نیز وجود دارد که می‌تواند به صورت تزریقی(داخل وریدی) تجویز شود و درمان‌های امیدوارکننده زیادی برای درمان کمبود آهن در افراد مبتلا به شرایط التهابی در حال توسعه است.