اطلاعات کلی خبر
عنوان خبر : پیشکسوت کشتی فارس : کشتی باید به سمت همگانی شدن برود
کد خبر : ۲۷۱۹
تعداد بازدید : ۲۳۸
متن کامل خبر

میثم محجوبی - گروه ورزش مربی قدیمی‌کشتی فارس اعتقاد دارد که در سال‌های اخیر، اخلاقیات در ورزش تحت الشعاع قهرمان پروری قرار گرفته و ‌این موضوع باعث شده ماهیت ورزش فراموش شود. حمیدرضا پوریا فر، 51 ساله و متولد شیراز است. او در محله‌هایی مانند فلکه خاتون، دروازه کازرون و دروازه قصاب خانه بزرگ شده و نوجوانی را در بولوار ارتش، چهارراه لشگری و 20 متری امام حسین(ع) سپری کرده است. پدر او که در همین سال جاری به رحمت خدا رفته است، خود از کشتی گیران قدیمی ‌بوده که حمیدرضا را نیز در سن 13 سالگی به میادین کشتی فرستاده است: از سال 64 کشتی را نزد استاد ‌ایوبی و در مدرسه شروع کردم و در ادامه زیر نظر بزرگ‌ترین اساتید فارس و کشور، دوره دیدم. بزرگان کشتی مانند آقایان اصغر کشاورز، فرهمند، غلام رحیمی ‌و خیلی‌های دیگر. بعدها که کمی ‌پیشرفت کردم، به تیم ملی هم رسیدم و زیر نظر آقای ملاقاسمی ‌فعالیت کردم. حتی دو مربی از کشور روسیه به شیراز آمدند و من از محضرشان کسب دانش کردم. پوریافر در ادامه به نقطه عطفی در ورزش حرفه‌ای خود اشاره می‌کند: آشنایی با آقای ناصر نوربخش، اتفاق خیلی خوبی بود که به دوران مربیگری‌ام سمت و سوی مثبتی داد. من از همان سنین کم که کشتی می‌گرفتم، علاقه زیادی به کار مربیگری داشتم و به صورت کمک مربی فعالیت می‌کردم. حالا سال‌هاست که مربیگری می‌کنم و به لطف خدا، برای رسیدن نوجوان‌های زیادی به مراحل بالا، به آن‌ها کمک کردم که حالا افتخار می‌کنم در کنارشان بوده‌ام. وی در پاسخ به‌ این سؤال که چه چیزی در کشتی از دوران کودکی تا به حال برایش جذابیت داشته، گفت: به‌نظر من کشتی در ذات همه انسان‌ها وجود دارد، حتی در قدیمی‌ترین تصاویری که از بشر موجود است، می‌شود دید که انسان‌های اولیه هم با یکدیگر کشتی می‌گرفته‌اند. انگار همه آن را دوست دارند. صحنه‌های جذاب و هیجان انگیزی را به وجود می‌آورد و کمتر کسی هست که زمانی کشتی نگرفته باشد. ما هم از همان بچگی عاشق کشتی شدیم و ادامه دادیم. من فکر می‌کنم در ورزش کشتی، تمام ارکان زندگی وجود دارد. انسان از زمان به دنیا آمدن، باید با سختی‌ها دست و پنجه نرم کند و به مشکلاتش فن بزند. خسته نشود و شانه خالی نکند. ما در کشتی ‌این‌ها را می‌آموزیم. همچنین ‌این را هم یاد می‌گیریم که یک جاهایی باید افتاده باشیم و شکست را بپذیریم. کشتی به ما یاد می‌دهد که حتی زمانی که می‌بازیم، به حریفمان احترام بگذاریم. در حال حاضر یکی از حلقه‌های گمشده ورزش دنیا، اخلاق است اما خوشبختانه در ورزش کشتی، از روی اول روی امر اخلاق تأکید می‌شود و نخستین شرط ورود به ‌این رشته است. مربی کهنه کار ورزش فارس درباره اهمیت کار با نوجوانان گفت: ما همیشه در کشتی با یک مسئله مواجه هستیم که ‌این بچه‌ها همیشه با یک برد اوج می‌گیرند و با یک شکست سقوط می‌کنند. وظیفه ما مربیان و اهالی ورزش ‌این است که آن‌ها را به درستی پرورش داده و نگذاریم با شکست‌ها ناامید شوند و جلوی غرور کاذبشان هنگام پیروزی را هم بگیریم. خودشان را در یک حدی نگه دارند و ماهیت ورزش را بشناسند. خیلی از ورزشکاران چون ماهیت ورزش را نمی‌شناسند یا به مرور زمان فراموش کرده‌اند، ناامید می‌شوند. ورزش پر از شکست و پیروزی است. هر ورزشکاری که الان قهرمان المپیک هم باشد، سال بعد ممکن است نتیجه نگیرد. بنابراین کار کردن با‌ این بچه‌ها خیلی مهم است و اعتقاد خودم ‌این است که اگر بتوانیم کمیت ورزشکاران را بالا ببریم، ‌این از قهرمان پروری هم مهمتر است. حمیدرضا پوریافر در توضیح نکته بالا می‌افزاید: باید رشته کشتی را به سمت همگانی شدن ببریم، اما متأسفانه همه نگاهشان فقط به قهرمان پروری است. بله قهرمان پروری خوب است و انگیزه ‌ایجاد می‌کند، اما در درجه دوم اهمیت قرار دارد. باید به ‌این نکته توجه کنیم که اگر ما ورزشکاران زیادی داشته باشیم، یک جامعه سالم خواهیم داشت. قطعاً سلامت جسم و روح جامعه بالاتر می‌رود و از طرف دیگر، جرم و جنایت کم می‌شود. پیشکسوت کشتی استان در پایان گفت: باید هیئت‌های ورزشی بیایند روی گسترش رشته‌های خود تمرکز کرده و نگذارند که همه چیز فدای مسئله قهرمانی شود. ما باید سعی کنیم که با افزایش تعداد نفرات حاضر در ورزش، جامعه را به سمت و سوی سالم‌تر شدن ببریم. اگر ‌این موضوع را محقق کنیم، یعنی ماهیت ورزش را درک کرده و به موفقیت واقعی دست پیدا کرده‌ایم.