شاید بزرگترین انتظاری که باید از فوتبال پایه و به خصوص بازیکنان فوتبال نونهال، نوجوان و حتی جوانان داشت این است که شاهد تربیت نسلی بااخلاق و با فرهنگ همراه با سطح فنی بالا باشیم. بی‌شک این وظیفه مهم بر عهده مربیان پایه و حتی مدیران باشگاه‌ها می‌باشد، چراکه نتایج و حتی قهرمانی‌های فوتبال زودگذر و فقط جزو افتخارات شخصی همان باشگاه محسوب می‌شود، ولی تربیت یک نسل بااخلاق با سطح فنی بالا می‌تواند به آینده فوتبال کشور کمک زیادی کند و تا سال‌ها فوتبال یک کشور مدیون چنین مدیران و مربیانی خواهد بود. اما متأسفانه در این روزها کمترشاهد اتفاقات مثبتی در فوتبال به خصوص پایه هستیم که نتیجه‌گرایی به هر قیمتی جزو اولویت‌های اصلی بعضی تیم‌ها و مربیان قرار گرفته است، بازیکنان نوجوان و جوان فوتبال وقتی چنین واکنش‌های منفی را از سوی مربیان و حتی مدیران باشگاه خود در برخی از مسابقات می‌بینند، آنها هم طبق الگو رفتاری خود عمل می‌کنند و شاهد نسلی پرخاشجو و نتیجه‌گرا به هر قیمتی خواهند بود، در حالی که لازمه رشد فنی برای هر بازیکنی تقویت روحی به لحاظ افتادگی و اخلاق و دوری از حاشیه‌هاست. وقتی چنین اعتراضات و بعضاً درگیری‌های فیزیکی زشتی بین کادر فنی فوتبال پایه حتی در سطح مسابقات کشوری و مسابقات داخلی استان و شیراز هستیم باید نگران تربیت نسل آینده بود. نسلی که حمله به داور و توهین به تیم‌های رقیب را امری عادی در فوتبال تصور می‌کنند و طبیعتاً فوتبال ایران در آینده با خطر جدی فقر فرهنگی بازیکنان فوتبال مواجه خواهد شد که در مسابقات بزرگ‌ بین‌المللی خود را آشکار می‌کند و‌ تفاوت سطح کیفی فنی و اخلاقی را بین بازیکنان نمایان خواهد کرد.