تعداد و تنوع بازیگران ایرانی در مقایسه با سایر نقاط جهان چندان گسترده نیست و در اغلب موارد فیلم‌سازان قدرت انتخاب چندانی ندارند و ترکیب بازیگران در بیشتر مواقع تکراری است و تا زمانی که شرایط مساعدی برای ورود استعدادهای جدید توسط فیلم‌سازان در نظر گرفته نشود وضعیت به همین منوال خواهد بود.
به گزارش ایرنا،‌ کمال تبریزی در مورد تولید جدیدترین اثرش، فیلم سینمایی دست‌انداز(۱۴۰۰) بیان کرد: تهیه‌کننده این فیلم با من تماس گرفت که آمادگی ساخت یک فیلم سینمایی را دارند و اگر بتوانیم به طرح و فیلم‌نامه مناسبی برسیم امکان شروع پیش‌تولید فراهم و پروژه آغاز خواهد شد.
کارگردان فیلم سینمایی مارمولک(۱۳۸۲) ادامه داد: بنابراین باهم در مورد ایده‌های مختلف ساعت‌ها بحث و گفت‌وگو کردیم تا اینکه سرانجام روی نسخه اولیه فیلم‌نامه آقای فخری‌زاده توافق حاصل شد و عملاً پیش‌تولید را شروع کردیم. البته در زمان پیش‌تولید همچنان بحث و گفت‌وگو درباره فیلم‌نامه با سرگروه‌ها ادامه پیدا کرد و تغییراتی مناسب آن دوران یعنی سال ۱۳۹۷ توسط نویسنده فیلم‌نامه انجام شد و سرانجام نسخه نهایی به دست آمد و براساس آن جزییات بعدی و اجرایی پروژه ادامه پیدا کرد تا اینکه به مرحله شروع فیلم‌برداری رسیدیم.
تبریزی در مورد چرایی ساخت این اثر توضیح داد: نکته اصلی و مهم فیلم‌نامه این بود که برای اولین بار قهرمان داستان از میان آدم‌های معمولی جامعه بود و اتفاقا پیشرفت داستان به سمتی است که معمولاً در قصه‌ها رخ نمی‌دهد یعنی بدشانسی و عدم موفقیت قهرمان در مسیری است که طی می‌کند.
وی افزود: برخلاف داستان‌های معمول و کلیشه‌شده این‌بار نقش اصلی درباره زنی است که علی‌رغم هوش و استعداد فوق‌العاده‌ای که دارد نمی‌تواند به قدر و منزلتی که درخور آن است دست پیدا کند و همواره در برابر رقبای بی‌سواد و ناکارآمد از آنان شکست می‌خورد و عدالت در مورد او به اجرا درنمی‌آید؛ او در عین توانایی‌هایی که دارد بازی را به قدرتمندان و دروغگویان و حیله‌گران می‌بازد و مظلومانه از دایره افراد شایسته کنار گذاشته می‌شود.
کارگردان فیلم سینمایی لیلی با من است(۱۳۷۴) تصریح کرد: این فیلم در شرایط فعلی جامعه احتمالاً ارتباط عمیق‌تری با مخاطب برقرار می‌کند، چون اکثر بینندگان فیلم به انواع مختلف تجربه‌ای این‌چنین را داشته و هم‌ذات‌پندارانه با قهرمان داستان احساس قربانی بودن در جامعه را درک و تأیید می‌کنند.
مدل تعریف قصه به این شکل کمتر در سینمای ما وجود داشته و کنار هم قرار گرفتن دو جهان موازی و تجربه ساخت آن بسیار جذاب بود؛ تبریزی در توضیح علت جذابیت فیلم‌نامه این اثر اظهار داشت: جذابیت فیلم‌نامه و داستانی که دارد بیشتر به نوع ساختار و لحن بیان اتفاقات برمی‌گردد. مدل تعریف قصه به این شکل کمتر در سینمای ما وجود داشته و کنار هم قرار گرفتن دو جهان موازی و تجربه ساخت آن بسیار جذاب بود؛ اینکه جهان داستان می‌تواند و اغلب نسبتی با جهان واقعی پیدا می‌کند و تا حدی پیش می‌رود که تقدم و اولویت هریک از جهان‌ها زیر سؤال می‌رود فرضیه مهمی است که به اندازه کافی می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد.
وی در پاسخ به این سؤال که جذابیت داستان برایش چه بود است، گفت: اینکه آیا جهان مادی و واقعی نهایت سرنوشت ما را تعیین می‌کند یا برعکس، جهان تصور و خیال است که منجر به شکل نهایی و تکامل حقیقت انسانی خواهد بود؛ آیا ما متعلق به این دنیا و قوانین موجود در آن هستیم یا حقیقت امر در تراز دیگری از جهان هستی که با اندیشه و تجسم ما مرتبط است، جریان دارد؟ چقدر دست‌اندازهای مختلف در زندگی تعبیر به بدبختی و بدشانسی می‌شود، درحالی که احتمالاً می‌تواند ما را به مسیرهای متفاوت و درک لایه‌های عمیق‌تر زندگی هدایت کند.
کارگردان فیلم سینمایی فرش باد(۱۳۸۱) در توضیح علت انتخاب بازیگران بیان کرد: انتخاب بازیگر به عوامل متعددی بستگی دارد؛ اول از همه توانایی بازیگر در خلق شخصیت و فیزیک مناسب برای نقش مورد نظر اهمیت اصلی را خواهد داشت. گرچه این فاکتور به بضاعت بازیگری در سینمای ایران هم برمی‌گردد و همین‌طور مشغول بودن چهره‌های بازیگری در آن واحد هم در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی به طور هم‌زمان.
وی افزود: فاکتور دوم به بودجه فیلم و تمایل تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار برای استفاده از به اصطلاح چهره‌های سینمایی جهت جذب مخاطب بیشتر و بازگشت سرمایه برمی‌گردد؛ معمولاً برآیند این دو عامل تا اطلاع ثانوی سرنوشت نهایی انتخاب بازیگران را در سینمای ایران رقم می‌زند و طبیعتاً پروژه ما هم از این قاعده مستثنی نبوده و به همین ترتیب انجام شده است.
وضعیت بازیگران و تعداد و تنوع آنان در مقایسه با سایر نقاط جهان چندان گسترده نیست و در اغلب موارد فیلم‌سازان قدرت انتخاب چندانی ندارند. کارگردان فیلم سینمایی یک تکه نان(۱۳۸۳) ادامه داد: در هر صورت وضعیت بازیگران و تعداد و تنوع آنان در مقایسه با سایر نقاط جهان چندان گسترده نیست و در اغلب موارد فیلم‌سازان قدرت انتخاب چندانی ندارند و ترکیب بازیگران در بیشتر مواقع تکراری و مشابه یکدیگر است و تا زمانی که شرایط مساعدی برای ورود استعدادهای جدید توسط فیلم‌سازان در نظر گرفته نشود وضعیت حضور بازیگران در فیلم‌های مختلف به همین منوال خواهد بود.
تبریزی در پاسخ به این سؤال که چرا فیلم به جشنواره فیلم فجر نرسید و علت توقیفش چه بود، گفت: ماجرای جشنواره داستان مفصلی دارد؛ در یک دوره از جشنواره هنوز فیلم تدوین کاملی نداشت، ولی مطابق روال دوره‌های قبلی فیلم را برای هیئت انتخاب ارسال کردیم، اما اعضای هیئت ترجیح دادند که مسئولیت فیلم نهایی را به عهده نگیرند و از انتخاب آن خودداری کنند؛ بنابراین شرکت فیلم در جشنواره مؤکول به سال بعد شد، اما سال بعد هم به هر دلیل من دوست نداشتم که فیلم را در جشنواره شرکت دهیم و از حضور در جشنواره منصرف شدیم.
وی افزود: در این فاصله فیلم از سوی جشنواره جهانی شانگهای انتخاب شد و در آنجا به نمایش درآمد و بعد با فرا رسیدن دوباره ایام جشنواره فجر، این بار هم متقابلاً از سوی دبیر تازه جشنواره به دلیل شرکت فیلم در جشنواره رده الف خارجی از حضور در جشنواره فجر کنار گذاشته و پرونده فیلم به این ترتیب بسته شد.
از زمان اکران فیلم مارمولک و بلایی که در گیشه و نمایش بر سر آن آوردند، دیگر میزان جذب مخاطب و اقبال عمومی فیلم‌هایم اهمیت چندانی برایم نداشت
کارگردان فیلم سینمایی همیشه پای یک زن در میان است(۱۳۸۶) در پاسخ به این سؤال که هزینه تولید دست‌انداز چقدر بوده و آیا می‌تواند در گیشه از پس این هزینه‌ها برآید، بیان کرد: در مورد هزینه نهایی اطلاع دقیقی ندارم، اما به احتمال زیاد بودجه ساخت فیلم متوسط و کاملاً معمولی بوده است. ولی باید اعتراف کنم که از زمان اکران فیلم مارمولک و بلایی که در گیشه و نمایش بر سر آن آوردند، دیگر میزان جذب مخاطب و اقبال عمومی فیلم هایم اهمیت چندانی برایم نداشت، زیرا متقاعد شدم که در کشور ما علاوه بر قانون موارد دیگری هم به شکل فراقانونی وجود دارد که می‌تواند همه محاسبات شما را برای تولید یک فیلم مخدوش کند.
وی افزود: واقعیت تأسف‌بار این است که مارمولک تنها فیلم توقیف‌شده در زمان خودش بود که پروانه نمایش قانونی هم داشت و بدتر از آن اینکه امروز مخالفان سرسخت فیلم تبدیل به طرفداران پروپاقرص آن شده‌اند و طوری از آن یاد می‌کنند که گویی هیچ‌گاه و هرگز حملات ناجوانمردانه به آن نداشته‌اند.
کارگردان فیلم سینمایی طبقه حساس(۱۳۹۲) خاطر نشان کرد: به هر حال من معتقدم که فروش فیلم‌ها در سینماهای ایران به عوامل متعددی بستگی دارد و به اصطلاح باید ابر و باد و مه و خورشید و فلک همکاری کنند تا دری به تخته بخورد و فیلمی در گیشه به موفقیتی چشمگیر دست پیدا کند؛ در چنین موقعیتی مطمئن باشید که سرمایه‌های لازم به نحو مناسب جذب فیلم‌های سینمایی نخواهد شد و شاهد رشد متعادل و متنوع در گونه‌های سینمایی نخواهیم بود.
تبریزی گفت: واقعیت این است که سبد سینمای ایران خالی از تنوع لازم و بیش از پیش در مسیر تهی شدن اندیشه است و با تمرکز بر سرگرمی صرف به سوی فیلم‌های به اصطلاح مبتذل‌تر و بی‌ارزش‌تر حرکت خواهیم کرد و این سینمایی نیست که سینماگران و مسئولان سینمایی کشور به آن افتخار کنند.