قسمت نهم: تغییر کاربری
در زمین تمرین تیم ملی! 
پس از دعوت بازیکنان به تیم ملی، چندین نفر از کارشناسان به این سیستم جدید انتقادات تندی کرده بودند؛ کیهان ورزشی در گزارشی  که از یکی از نخستین جلسات تمرین تیم ملی در ورزشگاه داودیه تهیه کرده بود و در مجله شماره 900 چاپ روز شنبه 8 آبان 1350 به چاپ رسانده و در حاشیه این جلسه تمرینی گفت‌وگویی هم با دهداری انجام داده، از وی در مورد نوع کار و دعوت بازیکنان مد نظرش به تیم ملی که باعث انتقاد کارشناسان و مطبوعات و مردم علاقه‌مند به تیم ملی شده،  سؤال کرد. دهداری در پاسخ عنوان کرد: من نمی دانم در گذشته چگونه نفرات را دعوت می کرده اند، شاید مسائل پشت پرده و کنش و واکنش وجود داشته، اما من وقتی به این سمت گمارده شدم، تصمیم گرفتم روش صحیح را به کار بگیرم تا شاید به اندازه سنگ‌ریزه‌ای مشکلی از مشکلات تیم ملی را حل کنم. مردم و کارشناسان اگر به دهداری اعتقاد دارند قطعاً باید به انتخابات اوهم اعتماد کنند. من برای همین انتخاب نفرات با جمعی از دوستان مورد اعتمادم در شهرستان‌ها مشورت کردم؛ چنانکه به برمکی و کمائی و یکی دو نفر دیگر در خوزستان مأموریت دادم بازی‌های باشگاهی را ببینند و بازیکنان خوب را به بنده معرفی کنند که تعدادی از بازیکنان دعوت‌شده بر همین اساس به اردو فراخوانده شده‌اند.
خبرنگارکیهان ورزشی مدتی بعد در گزارش دیگری از تمرینات تیم ملی می‌نویسد: امروز با هزار امید و آرزو به محل تمرین تیم ملی رفتم ،اما با کمال تأسف و تعجب با صحنه‌ای روبه‌رو شدم که بسیار عجیب بود؛ بازیکنان تیم ملی یکی‌یکی از راه می‌رسند و لباس می‌پوشند تا تمرین کنند، اما وقتی پا به زمین امجدیه سابق می‌گذارند متوجه می‌شوند داخل زمین میخ‌طویله‌های بزرگی فرو رفته تا مقدمات جشنی که قرار است چند روز دیگر در این ورزشگاه برگزار شود، فراهم گردد.
بازیکنان در حالی که متعجب هستند، بدون توپ در گوشه‌ای از زمین جمع شده‌اند؛ یکی از آنها به سراغ آقا هژبر، مسئول زمین می‌رود و با هر سختی است توپی از او می‌گیرد. بچه‌ها در همان گوشه زمین با توپ سرگرم می‌شوند؛ به سراغ دهداری که گوشته دیگری سرد و خاموش و ناراحت ایستاده می‌روم سلامی می‌کنم که زیر لب جواب می‌دهد و می‌گوید: «می‌بینید چه وضعی داریم! برای تغییر محل تمرین تیم ملی با ما هماهنگ نکرده‌اند. مگر این تیم ملی نیست؟»
با ذکر این دو مطلب که از کیهان ورزشی در این قسمت آوردم، خواستم با مسائل و مشکلات ریز و درشت تیم ملی آن زمان اندکی آشنا شوید.
بالاخره انتظارها به سر رسید و با ورود تیم ملی کویت به تهران، یک بار دیگر شور و شوق دیدن  یک بازی ملی علاقه‌مندان به تیم ملی را به وجد می‌آورد.
در روز جمعه 12 آذر سال1350 ورزشگاه امجدیه سابق میزبان دیدار دو تیم ملی فوتبال ایران و کویت از سری مسابقات انتخابی المپیک 1972 مونیخ آلمان بود.
در این روز بیش از بیست‌وپنج هزار نفر از علاقه‌مندان به تیم ملی ایران، سکوهای سیمانی ورزشگاه را اشغال کرده و یک‌صدا تیم ملی را تشویق می‌کردند.
داور این بازی آقای ملک محمدحسین از پاکستان بود که آقایان زدعالم از پاکستان و ارشد برازنده از ایران او را در امر قضاوت این بازی کمک می‌کردند. 
در این دیدار تیم  سبزپوش ایران با این بازیکنان کاررا شروع کرد: ناصر حجازی، اکبر کارگرجم، پرویز قلیچ خانی، جعفر کاشانی، عرب(کاپیتان)، علی جباری، کارو حق وردیان، علی پروین، صفر ایرانپاک(از دقیقه66 جواد قراب)، همایون بهزادی(از دقیقه47 علی‌رضا حاج قاسم) و اصغر شرفی.
تیم ملی آبی‌پوش کویت برای مقابله با تیم ایران با این نفرات پا به میدان گذاشته بود: خلیل ابراهیم، صالح، حسن قاسم، سعد الحوطی، فواد عاشور، فاروق ابراهیم، جواد اشور، حمد بوحمد(از دقیقه65 مراد مرزوق)، ابراهیم الخشرا، محمد السعود و جواد خلف هاشم.
دو تیم ملی ایران و کویت برای اولین بار در تاریخ فوتبال خود در مسابقات مقدماتی المپیک1972 مونیخ آلمان در مقابل یکدیگر قرار گرفتند؛ بازی رفت این دو تیم در ورزشگاه شهید شیرودی(امجدیه) تهران  از حساسیت خاصی برخوردار بود.
مربی  تیم ایران، پرویز دهداری به تیمش دستور حمله داده بود. تا دقیقه 17 ایران چند حمله نصف‌و‌نیمه داشت؛ در این دقیقه روی کرنری که پروین سانتر کرد، بهزادی با سر توپ را برای ایرانپاک آماده کرد، اما ضربه برگردان او را دروازه‌بان کویت با چالاکی جمع کرد، ولی دو دقیقه بعد یعنی در دقیقه 19 دروازه کویت روی پاشنه چرخید.
از سمت چپ، عرب توپ بلندی را روی دروازه کویت سانتر کرد و ایرانپاک با ضربه سر پاس به بیرون داد و توپ را برای پروین ساخته و پرداخته کرد تا او با یک کنترل مناسب و شوتی سنگین، طاق دروازه کویت را فرو بریزد.
بدین‌ترتیب ایران یک بر صفر پیش افتاد؛ پس از این گل، علی جباری دو بار دروازه کویت را تهدید کرد، اما گلی حاصل نشد. جباری در نیمه اول حقیقتاً چهره برتر تیم ایران بود. کویتی‌ها تنها یک بار با شوت راه دور الخشرا دروازه ایران را تهدید کرد که حجازی به راحتی توپ را گرفت.