فوتبال بدون تماشاگر معنایی به‌جز یک بازی و سرگرمی ندارد؛ در همه جای دنیا و حتی در کشورهایی که صاحب فوتبال نیستند هم می‌توان ورزشگاه‌های مملو از جمعیت را مشاهده کرد.افزایش تماشاگر یعنی افزایش جذابیت و افزایش جذابیت یعنی افزایش درآمدزایی؛ یعنی معامله‌ای بُردبُرد برای همه.
اما در کشور ما به‌رغم علاقه‌مندان فراوانی که برای این رشته ورزشی وجود دارد، امکانات و شرایط لازم برای حضور بیشتر تماشاگران انجام نمی‌شود.
جدیدترین چیزی که به‌عنوان نمونه بی‌توجهی به تماشاگران می‌توانیم به آن اشاره کنیم، همین دو روز پیش به چشم آمد. تیم شیرازی که در هفته‌های ابتدایی با کسب نتایج متوسط، تماشاگران نسبتاً خوبی را به ورزشگاه کشانده بود، این هفته پس از شکست دادن صدرنشین رقابت‌ها که باعث صعود به رتبه‌های بالای جدول شده بود با کاهش تماشاگر روبه‌رو شد!
دلیل این ریزش تماشاگر، فقط و فقط یک چیز بود: ساعت برگزاری مسابقه!
معمولاً در فصل تابستان که بازی‌ها زیرنور برگزار می‌شود، شاهد استقبال بیشتری از سوی تماشاگران تیم‌ها هستیم اما، همین که وارد فصل پاییز می‌شویم، فارغ از اینکه دمای هوا چقدر است و شرایط جوی چگونه، بازی‌ها زیر نورآفتاب برگزار می‌شود.
از فوتبال بی‌کیفیت ایران به خصوص در لیگ یک، نباید توقع داشته باشیم که تماشاگران در شرایط نامناسب هم به ورزشگاه بیایند؛ بلکه باید بهترین شرایط برای حضور بیشتر آنها فراهم شود. حتی رایگان بودن تماشای مسابقات هم حربه خوبی برای این قضیه به شمار نمی‌رود؛ خیلی از فوتبال‌دوستان حاضرند برای تماشای دیدار تیم شهرشان پول پرداخت کنند، به شرطی که سایر امکانات برایشان فراهم باشد.
کافی است بازی‌ها حتی‌المقدور پس از غروب آفتاب آغاز شود تا میزان حضور تماشاگران دو یا سه برابر شود؛ فقط هم بحث تابش نور مستقیم خورشید به چشم تماشاگر نیست، بلکه خیلی‌ها به دلیل مشغله کاری نمی‌توانند در استادیوم‌ها حضور پیدا کنند؛ از این نظر هم آغاز بازی‌ها در ساعات دیرتر، می تواند به افزایش مخاطب کمک کند.
البته شکی نیست که مسئولیت اصلی کمبود تماشاگران به عهده باشگاه‌های فوتبال ماست که در سال‌های اخیر می‌توان گفت کوچکترین گامی برای این موضوع برنداشته‌اند. حتی گاهی برخی مربیان و مدیران، تلاش می‌کنند تا فقط یک طیف تماشاگر حامی خودشان در ورزشگاه حضور پیدا کنند و این مورد در سال‌های گذشته کاملاً به چشم آمده است.
از اواسط دهه 80 ریزش تماشاگر در فوتبال شیراز آغاز شد و اگر برخی دیدارهای مهم(مثل برخی بازی‌های آخر فصل که گاهی حساسیت‌های بالایی دارند) را کنار بگذاریم، می‌توان گفت تیم‌های شیرازی پایگاه‌های مردمی خود را طی سال‌های اخیر از دست داده‌اند.