مربی قدیمی و کارشناس بسکتبال عقیده دارد که این رشته در استان فارس دچار مشکلات اساسی و ریشه‌ای است و یک نفر به‌عنوان مرجع باید وارد شده و تغییرات را آغاز کند.
به گزارش شیرازنوین، شیراز پس از سال‌ها «با خرید امتیاز» به لیگ برتر کشور بازگشته، اما فقط چند بازیکن بومی شاخص در تیم نماینده شیراز حضور دارند. تیم از بازیکنانی اهل استان‌های مختلف تشکیل شده که منطقی هم هست و به نظر می‌رسد فارس در زمینه بازیکن‌سازی هم مثل تیم‌داری ضعیف عمل کرده است. در این ارتباط با یکی از مربیان قدیمی که در سال‌های اخیر در هیئت بسکتبال به‌عنوان دبیر هیئت نیز حضور داشته است، گفت‌وگویی داشتیم و در خصوص مسائل مختلف این رشته ورزشی صحبت کردیم.
صحبت‌های حسین اوجی به این شکل شروع شد: اگر به لیگ برتر ما نگاهی بیندازید، می‌بینید که ما یکی از بهترین برندهای مربیگری یعنی مهران حاتمی را در سطح کشور داریم، چند مربی خوب دیگر داریم، اما متأسفانه توان جذب بازیکنان شاخص استانمان را نداریم که بتوانیم از نظر مالی هم حمایتشان کنیم. بعضی بازیکنان استان فارس مثل محمد حسن زاده، اشکان خلیلی، رضا نادری و... هستند که در شهرهای دیگر خیلی هم خوب بازی می‌کنند، اما این تعداد برای استان فارس کافی نیست.
*یعنی شیراز در این سال‌ها ضعیف کار کرده است؟
- لزوماً بحث ضعیف یا قوی کار کردن نیست؛ در بسکتبال امروز، شرایط فیزیکی خیلی تأثیرگذار است؛ بحث قامت، چالاکی، چابکی، هوش، توانمندی‌های ذاتی و آموزش. ما کلاس‌های آموزشی داریم و استقبال زیادی هم می‌شود، اما از آن چیزی در نمی‌آید و خروجی ندارد.
*دلیلش چیست؟
یکی از دلایلش همین است که ما افراد با طول قامت مناسب برای رشته بسکتبال، بسیار کم داریم، دیگر دوره بسکتبالیست‌های کوتاه‌قامت تمام شده است. مدت‌هاست که در دنیا این اتفاق افتاده و در ایران هم بعد از حامد حدادی متوجه شدیم که اگر او نباشد، تیم ما آن قدرت را نخواهد داشت. پس وقتی در سطح ملی این اتفاق می‌افتد، در سطوح پایین‌تر هم حتماً همین‌طور است. الآن در تمام دنیا بازیکنان با یک رنج قامت خاص، تکنیک خاص، آگاهی محیطی بالا و ... وارد بسکتبال می‌شوند، اما در شیراز این موارد به ندرت یافت می‌شود.
*پس ما ممکن است نفراتی داشته باشیم که قد و قامت مناسبی داشته باشند اما سایر فاکتورهای لازم برای بسکتبالیست حرفه‌ای شدن، برخوردار نباشند؟
- بله متأسفانه. ما در عرصه ورزش باید سه فاکتور را به طور هم‌زمان داشته باشیم؛ آمادگی ذهنی، آمادگی جسمانی و آمادگی اجتماعی. هر کدام از این عناصر در یک بازیکن وجود نداشته باشد به آن چیزی که لازم داریم نزدیک نخواهند شد. بعضی بازیکنان همین طول قامت را دارند، اما تمرین‌پذیر نیستند؛ دلیلش هم این است که مهارت‌های بنیادی را در سنین پایه کسب نکرده‌اند.
*آیا این حل شدنی است؟
- بله می‌شود؛ یک زمانی در کشور خودمان آمدند و اردوی سروقامتان گذاشتند؛ ما باید از همین مورد الگوبرداری می‌کردیم؛ یعنی یک سری افراد را پیدا می‌کردیم و یک مدت به صورت گلخانه‌ای آنها را تربیت می‌کردیم؛ یعنی آموزش را برای این گروه از آن حالت عام خارج کنیم. این پیشنهاد را خودم زمانی که دبیر هیئت استان بودم دادم؛ گفتم در سراسر استان، افرادی را با یک رنج خاص استعدادیابی کنیم، هفته‌ای یکی دو جلسه تمرینشان بدهیم و بعد دوباره برشان گردانیم به شهر خودشان که هم باعث رشد سایر بازیکنان شهر خودشان شوند؛ هم هفته‌ای یک‌بار بیایند زیر نظر خودمان تمرین کنند و به مرور بتوانیم آنها را پرورش بدهیم. اما این پیشنهاد در مسیر درستی قرار نگرفت و کم‌کم فراموش شد. به اعتقاد من، تنها راهمان همین است؛ همان کاری که محمد بنا در کشتی انجام داد و موفق هم شد؛ یک طرح گلخانه‌ای دارد و افراد خاصی را می‌آورد، شش ماه تا یک سال آنها را پرورش می‌دهد و بعد هم نتیجه‌اش را می‌گیرد.
*در زمینه بسکتبال، قبلاً این کارها در ایران انجام شده است؟
- بله همین حالا هم در بعضی استان‌ها انجام می‌شود؛ به صورت گسترده یک‌سری کمپ‌هایی در جاهای مختلف در حال برگزاری است. بازیکنان بااستعدادی که فاکتورهای جسمانی، ذهنی و اجتماعی‌شان مورد قبول است را می‌آورند و شروع به کار کردن روی آنها می‌کنند. ضمن اینکه حتی اگر جای دیگری انجام نشود، ما می‌توانیم مبدع و شروع‌کننده آن باشیم. شهرهایی مثل تهران و اصفهان همیشه بازیکن قدبلند زیادی دارند، ولی ما همیشه معضل قامت داشته‌ایم؛ این معضل به اضافه توانمندی‌های جسمانی بود. گاهی ستاره‌هایی مثل محمد حسن‌زاده داشتیم که این فاکتورها را با هم داشتند، اما زیاد تکرار نشد.
*آیا این تفاوتی که در شیراز با شهرهایی مثل تهران و اصفهان می‌بینیم، تنها بستگی به شرایط اقلیمی دارد؟
- فاکتورهای اقلیمی حتماً مؤثر هستند، چون به یاد دارم از دهه شصت همیشه در تیم‌های بسکتبال این دو استان و همین‌طور کردستان، شاهد حضور بازیکنان بلندقامت بیشتری نسبت به استان‌هایی مثل فارس و کرمان بودیم. در فارس هم یک زمانی شهرام علوی و داریوش محمودی را با قامت‌هایی نزدیک به 2 متر داشتیم، اما این تعداد کافی نیست. بازیکنانی مثل مهران حاتمی هم داشتیم که قد بلندی نداشت، اما فاکتور هوش و توان جسمانی فوق‌العاده‌ای داشت و یا مهدی دوانی‌زاده که بسیار تمرین‌پذیر بود و هوش بسکتبالی زیادی داشت که او را از سایرین متمایز می‌کرد. این نمونه‌ها دیگر استثنا هستند.
*عملکرد هیئت بسکتبال فارس را چطور می‌بینید؟
- من فکر می‌کنم سیستم طوری است که نمی‌شود کار را پیش برد؛ ساختار اشکال دارد. من فکر می‌کنم خیلی فرقی نمی‌کند که چه شخصی در رأس هیئت باشد! در سالیان قبلی هم هیئت نتوانسته موفق باشد. می‌خواهم بگویم انتقادی به شخص وارد نیست و همه‌چیز به محیط اجتماعی شهرمان برمی‌گردد. الآن شخص دیگری هم سر کار بیاید، همین آش است و همین کاسه. هر‌چقدر هم تلاش کنید، آن‌قدری بسکتبالیست شاخص نمی‌توانید پیدا کنید که بتوان با آنها یک تیم تشکیل داد.
*این ساختار را چطور می‌توان تغییر داد؟
- بزرگترین مشکل در شیراز این است که همه به صورت جزیره‌ای و جدا از یکدیگر عمل می‌کنند؛ انگار کسی به خرد جمعی اعتقاد ندارد؛ در حالی که به نظر من، ما در بارش افکار است که می‌توانیم موفق باشیم.
*آیا ایجاد یک همدلی بین اهالی بسکتبال، یکی از وظایف هیئت نیست؟
- بله اما آنهایی که دور هم جمع می‌شوند، باید بتوانند نظر یکدیگر را تحمل کنند؛ یا باید جمع نظرات اجرا شود و یا بهترین نظر. اما اگر کسی بگوید فقط حرف من درست است، یعنی به تفکرات دیگران بی‌احترامی کرده است. این تفکر باید عوض شود، همه نظر بدهند و مطمئن باشید اگر این مسئله درست شود، خیلی چیزهای خوبی از آن جلسات درخواهد آمد.
*چه کسی باید شروع‌کننده این حرکت باشد؟
- فکر می‌کنم این کار باید توسط یک مرجعی آغاز شود؛ اداره کل ورزش استان و یا اداره ورزش و جوانان شیراز می‌توانند اقدام کنند؛ بالاخره یک جایی باید بیاید همه را مکلف کند. متأسفانه اهالی بسکتبال آن‌قدر از یکدیگر گله و شکایت دارند که همیشه بحث‌ها شخصی می‌شود و به بیراهه می‌رود، اما باید فکرهای قشنگ کنار هم بیایند تا کار به نتیجه برسد. متأسفانه در گفتمان با یکدیگر ضعیف هستیم و حتی از وجود قله‌ای مثل مهران حاتمی هم نمی‌توانیم استفاده ببریم.
*جای مهران حاتمی در شیراز خالی نیست؟
- به نظر من با این وضعیت نه؛ وی باید جایی باشد که حضورش اثری داشته باشد؛ لازمه رهایی از این وضعیت این است که کسانی که انتقاد می‌کنند، راهکار هم ارائه بدهند. راه حل که پیدا شود، بعد باید بگردیم آن کسانی را که می‌توانند کاری انجام دهند را پیدا کنیم. مهران حاتمی چندین بار کاندیدای رئیس‌هیئتی بوده، ولی دَم انتخابات به دلایلی انصراف داده است. متأسفانه مدیران قبلی ما که موفق هم بوده‌اند، کسی را تربیت نکرده‌اند برای پُست‌ها؛ در زمان‌هایی اشخاصی بودند که می‌توانستند برای ریاست هیئت تربیت شوند، اما این اتفاق نیفتاد. در کشورهای پیشرفته، هر مدیری یک مدیر دیگر کنار خودش تربیت می‌کند که آن مدیر بتواند راه را ادامه بدهد.
به گزارش شیرازنوین، استان فارس پس از چند سال دوری از سطح اول بسکتبال کشور، این فصل یک نماینده در لیگ برتر دارد؛ تیم لیموندیس که در 4 بازی نخست خود متحمل سه شکست شده در یک بازی نیز موفق به پیروزی شده است.