به مناسبت بزرگداشت سومین شهید محراب؛ آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب، نماینده امام(ره) در فارس و امام جمعه فقید شیراز

شهید راه محراب

آیت‌الله دستغیب ۲۰ آذر سال ۱۳۶۰ مطابق با ۱۴ صفر ۱۴۰۲ هنگامی که عازم نماز جمعه بود به دست منافقان به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهید آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب، نماینده امام(ره) در استان فارس و امام جمعه فقید شیراز، سومین شهید محراب انقلاب اسلامی است که در بیستم آذرماه ۱۳۶۰ به دست منافقان و در سنگر نماز جمعه به شهادت رسید. امسال هم‌زمان با چهل‌ودومین سال شهادت آیین‌های گرامیداشت این شهید محراب برگزار می شود.
از فرزند آیت‌الله دستغب نقل شده است: پدرم چه روزهای گرم تابستان را که به روزه گذرانید و چه شب‌های سرد و طولانی زمستان را با عبادت به صبح رساند؛ کودکی خردسال بودم که شب‌ها صدای ناله‌اش را در سجده‌هایش می‌شنیدم و خودم را به خواب می‌زدم، اما به زمزمه‌های همراه با گریه و اشک‌های روانش گوش می‌دادم.
به گزارش ایرنا، حجت‌الاسلام دستغیب می‌گوید: اکنون نیز صدای پدر در گوشم طنین می‌افکند و آه جانسوزش دلم را می‌آزارد.
سیدعبدالحسین دستغیب معروف به شهید دستغیب، مجتهد شیعه اهل شیراز از علمای اخلاق و از رهبران و مبارزان انقلاب اسلامی‌ ایران بود؛ بیشترین شهرت وی به دلیل درس اخلاق و کتاب‌های اخلاقی اوست و کتاب گناهان کبیره، قلب سلیم و داستان‌های شگفت از جمله آثار اوست. وی پس از انقلاب اسلامی‌ به‌عنوان امام جمعه شیراز منصوب شد و پس از عمری خدمت به مردم و انقلاب اسلامی‌، تدریس، تألیف و تربیت انسان‌ها آذر سال ۱۳۶۰، پس از اقامه نماز جمعه در یک حمله تروریستی انتحاری توسط یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق مشهور به منافقان به شهادت رسید و سومین شهید محراب نام گرفت.
بزرگداشت یاد سومین شهید راه محراب در شیراز 
در هفتمین نشست شورای فرهنگ عمومی فارس 1402 برنامه های گرامیداشت سالروز شهادت آیت‌الله دستغیب در ۲۰ آذرماه نیز از سوی حجت‌الاسلام سید ابراهیم دستغیب و حجت‌الاسلام روحانی، دبیر گرامیداشت این روز ارائه شد.
بر این اساس، نخستین برنامه این سالروز یکشنبه شب(۱۹ آذرماه) سال جاری در مسجد شهید دستغیب معالی‌آباد شیراز برگزار می‌شود، صبح ۲۰ آذرماه هم‌زمان با شهادت این عالم فرزانه، همایش نخبگان مکتب آیت‌الله دستغیب با سخنرانی آیت‌الله احدی و حضور علما، روحانیون، اساتید دانشگاه و دانشجویان در حوزه علمیه شهید دستغیب برپا می‌شود و عصر این روز پس از نماز مغرب و عشا مسجد جامع عتیق به‌عنوان سنگر ۴۰ ساله سومین شهید محراب، میزبان برنامه اصلی با حضور عموم مردم شیراز و سخنرانی آیت‌الله لطف‌الله دژکام، امام جمعه شیراز است.
شهید دستغیب و امام راحل 
بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب در پیامی یاد آور شدند: شهادت برای فرزندان اسلام و ذریه پیامبر عظیم‌الشأن(ص) و اولاد فاطمه(س) و یادگاران حسین(ع) در راه هدف و اسلام عزیز و قرآن کریم چیزی غیرعادی و پدیده غیرمعهود نیست.
ملت بزرگ اسلام از محراب مسجد کوفه تا صحرای افتخارآمیز کربلا و در طول تاریخ پرارزش سرخ تشیع قربانیانی ارزشمند به اسلام عزیز تقدیم نموده و ایران شهادت‌طلب هم از این پدیده سعادتمند مستثنی نیست و انقلاب اسلامی گوش و چشمش پر از این شهیدان حسین‌گونه است.
در ادامه پیام امام راحل به این مناسبت آمده بود: مطمئن هستیم که پیامبر بزرگ اسلام مباهات می‌کند بر امم دیگر به سبب فداکاری این عزیزان در جبهه و پشت جبهه و این عزیزان محراب و منبر و در صف جماعات و در داخل مسجدها و بیمارستان‌ها مباهات می‌فرماید و چه بهتر و گواراتر که با شهادت این فرزندان اسلام و ذریه طاهره بر افتخارات آن بزرگوار در روز عرضه اعمال هرچه بیشتر بیفزاییم. عزیزان و نور چشمان ما در جبهه‌های جنوب و غرب هر روز با سرکوبی اشرار آمریکایی و عقب سازی و به جهنم فرستادن جنود شیطان، سربلندی و عظمت برای اسلام خلق می نمایند؛ به طوری که تاب تحمل این پیروزی ها را از آمریکاییان خارج و داخل، منافق و منحرف سلب نموده و بر جنون و حشی‌گری‌های آنان افزوده است.
امروز روز جمعه و نماز و عبادت، با دست جنایتکار آمریکاییان، یک شخصیت ارزشمند که مربی بسزا و عالمی عامل که گناهش فقط تعهد به اسلام بود را از دست ملت ایران و اهالی محترم فارس گرفت و حوزه‌های علمیه و اهالی ایران را به سوگ نشاند، حضرت حجت‌الاسلام و المسلمین شهید حاج سید عبدالحسین دستغیب را که معلم اخلاق و مهذب نفوس و متعهد به اسلام و جمهوری اسلامی بود را با جمعی از همراهانشان به شهادت رساندند و خدمت خود را به ابرقدرت و ابرجنایتکار زمان ایفا کردند، به گمان آنکه به ملت رزمنده ایران آسیب رسانند و آنان را در راه اهداف به سستی بکشند. این کوردلان نمی‌بینند که در هر شهادتی و در هر جنایتی ملت متعهد به اسلام و کشور مصمم‌تر و حاضرتر در صحنه می‌شوند.
رفتار آیت‌الله دستغیب با کمونیست در زندان
این مجتهد، اخلاق اسلامی را با عمل خود به دیگران می آموخت؛ از یکی از نزدیکان وی نقل شده است: آیت‌الله دستغیب در دوران پهلوی با یکی از کمونیست‌های تندرو محکوم به حبس ابد در یک سلول زندانی می شود، من هم مدتی با این فرد هم‌سلول بودم، او همیشه می‌گفت که من از میان شما اهل علم فقط به آقای دستغیب شیرازی ارادت دارم. پرسیدم شما چگونه به وی ارادت ارادت پیدا کردی؟ و او گفت: در سلول انفرادی روی سکوی مخصوص استراحت خوابیده بودم. نیمه‌های شب، در سلول باز شد؛ سید پیر، کوتاه‌اندام و لاغری را وارد کردند، من سرم را بالا آوردم، دیدم یک نفر عمامه به سر است، سرم را زیر لحاف بردم و خوابیدم. نزدیک طلوع آفتاب حس کردم دستی به آرامی مرا نوازش می‌کند.
چشم باز کردم، سید پیر مرد، سلام کرد و با زبانی خوش گفت، آقای عزیز نمازتان ممکن است قضا بشود من با تندی و پرخاش گفتم که من کمونیست هستم و نماز نمی‌خوانم. آن بزرگوار فرمود: خیلی ببخشید، من معذرت می‌خواهم که شما را بد خواب کردم مرا عفو کنید. من دوباره خوابیدم. پس از اینکه بیدار شدم، دوباره آن بزرگوار بسیار از من معذرت‌خواهی کرد؛ به گونه‌ای که من از برخوردم پشیمان شدم و به او گفتم آقا شما چون مسن هستید مانعی ندارد که روی سکو بخوابید و من روی زمین می‌خوابم، وی نپذیرفت و گفت: نه شما خیلی پیش از من زندانی شدید و مشقت بیشتری را تحمل کرده‌اید، حق شماست که آنجا بخوابید و با اصرار روی زمین خوابید. مدتی من با او هم‌سلول بودم و سخت شیفته اخلاق او شدم.
ناله‌های پرسوز و گداز آقا خواب را از چشمانم می‌ربود
از همسر آیت‌الله دستغیب نقل شده است: بعضی شب‌ها ناله‌های پرسوز و گداز آقا خواب را از من می‌ربود و نمی‌توانستم بخوابم. به غذایی ساده و بیشتر به نان و پنیری بسنده می‌کرد و برخی روزها با نان و پیاز سر می‌کرد؛ هرگز معترض نبود. بعضی از شب‌ها با دوست بزرگوارش حاج مؤمن پیش هم بودند و به مناجات مشغول بوده و شب‌های ماه رمضان تا صبح به دعا و راز و نیاز به درگاه خداوند قیام می‌کردند. برخوردهای اجتماعی، خانوادگی و تربیتی‌اش همه از خودسازی‌های پیوسته در طول عمرش حکایت می‌کرد؛ با اینکه هشت فرزند داشت به امور همه با صبر و حوصله می‌پرداخت و خیلی مراقب بود بچه‌ها مادرشان را اذیت نکنند؛ برای من احترام خاصی قائل بود. هیچ‌گاه برای بیدار کردن بچه‌ها برای نماز صبح یا کار دیگر سرزده بر آنها وارد نمی‌شد، بلکه در می‌زد و آنها را صدا می‌کرد.
زندگی‌نامه
عبدالحسین دستغیب شیرازی در ۱۲۸۸ خورشیدی در شیراز و در خانواده‌ای روحانی که سالیان طولانی سابقه علم و فضیلت داشتند پا به عرصه وجود نهاد؛ پدرش را در نوجوانی از دست داد و در همان زمان به فراگیری دروس مقدماتی پرداخت.
عبدالحسین دستغیب در خانواده‌ای دینی که بیش از هفت سده اصالت را در پیشینه خود داشت، ردای امامت جماعت را بر دوش انداخت. سال‌های فقر و مشقت را با صبر سپری کرد تا اینکه در ۱۳۱۴ خورشیدی بعد از تهدید رضا خان و فشارهای سیاسی برای ترک منبر به قصد ادامه تحصیل راهی مکتب علمای بزرگ نجف اشرف شد و سلوک عرفانی در کنار تهجد و زهد او را در ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد رساند.
این عالم انقلابی در کنار برگزاری مجالس مذهبی و سخنرانی و تدریس و تألیف، دغدغه مردم و امور مردم را در تار و پود وجودش سرشته بود. تأسیس و بازسازی مساجد و مدارس بسیار از جمله مسجد جامع عتیق شیراز و مدرسه علمیه حکیم برخی از فعالیت‌های این شهید بزرگوارند. او پس از عمری علم‌اندوزی و روشنگری و خدمت به بندگان پس از اقامه نماز جمعه در عملیات تروریستی یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید و سومین شهید محراب نام گرفت.
آثار علمی
شهید آیت‌الله دستغیب، حاصل سال‌ها تلاش و کسب معرفت را در زمینه ایدئولوژی اسلامی، روشنگری افکار جوانان و معارف الهی برای تشنگان حقیقت به رشته تحریر درآورد و آثار گران‌سنگی از وی به یادگار مانده است که شامل ده‌ها جلد کتاب در مباحث مختلف اسلامی و بیشتر در حوزه اخلاق هستند.
برخی از کتاب‌های شهید مانند گناهان کبیره و معاد در بیش از یک میلیون نسخه منتشر شده‌اند. معارفی از قرآن، آدابی از قرآن، سرای دیگر، حقایقی از قران، رازگویی، قلب قرآن و معراج و قیامت و ... از جمله آثار منتشرشده و بر جای مانده از آیت‌الله دستغیب به شمار می‌رود؛ این کتاب‌ها بیشتر به مسائل مختلف در حوزه‌های معرفتی اسلام و مکتب شیعه و برخی مباحث علمی اصول و فقه توجه دارند.
کتاب اخلاق اسلامی، مجموعه‌ای از سخنرانی‌های شهید پیرامون مسایل اخلاقی و تربیتی است؛ سادگی قلم و پیشتاز بودن نویسنده در عمل به این معارف دلیل اصلی تأثیر این کتاب در روح و جان مخاطب است. کتاب استعاذه اثر دیگر او به شمار می‌رود که در آن به مسئله پناه بردن به خدا از شر شیطان و شرایط و ارکان آن پرداخته شده است. کتاب داستان‌های شگفت زمینه‌ای را برای اندرز گرفتن خوانندگان از سرگذشت دیگران رقم زده است؛ هر داستان این کتاب با نتیجه اخلاقی و تأثیرگذار خود موعظه‌ای روشن و راهگشا را به مخاطب هدیه می‌دهد. گناهان کبیره نیز همان‌طور که از نامش برمی‌آید به معرفی و شرح گناهان کبیره پرداخته و افزون بر نهی به عذاب دوزخ نیز اشاره دارد؛ هرچند به عقیده نویسنده بر اهل تقوا لازم است که از گناهان صغیره نیز دوری کند.
مبارزات سیاسی شهید آیت‌الله دستغیب
مبارزات سیاسی این شهید والامقام از زمان رضاخان آغاز شد؛ هنگامی که رژیم پهلوی دست به کشف حجاب زد، او به طور آشکار به مخالفت برخاست. تهدیدها و آزار و اذیت رژیم هیچ‌گونه خللی در اراده او در ادامه مبارزه وارد نمی‌ساخت و حتی زمانی که او را ممنوع‌المنبر می‌کردند بر روی زمین می‌نشست و مردم را موعظه می‌کرد؛ وقتی مأموران رضاخان اعتراض می‌کردند، پاسخ می‌داد که او را از منبر رفتن منع کرده‌اند، نه از سخن گفتن بر روی زمین. اوج مبارزات وی علیه رژیم، زمانی بود که رژیم لوایح ۶گانه و مسائل ایالتی و ولایتی را مطرح کرد که به جنبش سال ۱۳۴۱ و آغاز نهضت امام خمینی(ره) و قیام خونین پانزده خرداد ۴۲ منجر شد.
وی در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ خورشیدی توسط دژخیمان پهلوی بازداشت و به تهران تبعید شد و در ۱۳۴۳ نیز برای دومین بار دستگیر و به تهران اعزام، زندانی و سپس تبعید شد. از این تاریخ به بعد که موج خفقان بر جامعه ایران سایه خود را گسترده بود، شهید با زیرکی و پایمردی هرچه تمام‌تر مبارزات ضدرژیم مردم مسلمان، به ویژه اهالی محترم فارس را رهبری می‌کرد. در ۱۳۵۶ عوامل رژیم، او را مدتی در منزل خود محصور کرده و تحت نظر داشتند که این اقدام با عکس‌العمل شدید مردم انقلابی شیراز رو‌به‌رو شد و رژیم مجبور به عقب‌نشینی گردید. در طول این مقطع از مبارزات بود که آیت‌الله دستغیب به همراه چهار تن دیگر از علما اعلامیه‌ای صادر و محمدرضا پهلوی را از سلطنت خلع کردند. شهید دستغیب، پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نمایندگی از مردم استان فارس در نخستین مجلس خبرگان انتخاب و در همین ایام بنا به درخواست مردم و به فرمان امام(ره) به‌عنوان امام جمعه شیراز منصوب شد.
توصیف امام جمعه شهید از زبان امام جمعه شیراز
آیت‌الله لطف‌الله دژکام، امام جمعه شیراز در توصیف مبارزات و شخصیت علمی شهید دستغیب گفت: شهادت آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب با هدف به انحراف کشیدن مسیر انقلاب بود، ولی خون این شهید مانع تحریف انقلاب شد. در مورد شهید دستغیب با شخصیتی ملی و از سوی دیگر به دلیل تأثیر وی بر جامعه شهر شیراز با شخصیتی شهرستانی مواجه هستیم.
نماینده ولی فقیه در استان فارس عنوان کرد: شهید محراب، آیت‌الله دستغیب با آثاری که در زمینه حفظ و ادامه انقلاب اسلامی داشت، شخصیتی ملی به شمار می‌رود و نقش شهید دستغیب در هدایت جریان انقلاب اسلامی در شهرستان شیراز بیشتر معنا می‌یابد.
نماینده ولی‌فقیه در استان فارس گفت: خداترسی خصوصیت بارز دانشمندان است و نشانه دانشمند بودن شهید آیت‌الله دستغیب است. باید در ادعای کسانی که مدعی دانشمند بودن هستند، ولی از خداوند ترسی ندارند، تردید کرد.
آیت‌الله دژکام بیان کرد: طبق فرمایشات امام راحل، شهید آیت‌الله دستغیب عالمی عامل بود و مقامی که او به دست آورد مقام شهادتی است که آرزوی هر مجاهد درگاه خداوند است.
نماینده ولی فقیه در استان فارس افزود: عالم کسی است که حرف و عملش در جامعه اسلامی یکسان باشد و شهید دستغیب از جمله چنین عالمانی بود که در زندگی همان‌گونه عمل می‌کرد که در منبرها بیان می‌کرد.
آیت‌الله دستغیب ۲۰ آذر سال ۱۳۶۰ مطابق با ۱۴ صفر ۱۴۰۲ هنگامی که عازم نماز جمعه بود به دست منافقان به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به اجداد طاهرش پیوست. 
در سال ۱۳۶۰ منافقین طرح ترور آیت‌الله دستغیب را تهیه کرده و مدت‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات تلاش کردند. تشکیلات منافقین، زمان ترور را روز جمعه ۱۳ آبان تصویب کرد و برای این کار دختری به نام گوهر ادب آواز انتخاب شد؛ او به موجب مشکلات خانوادگی از کانون خانواده رهیده و در شیراز جذب تشکیلات منافقین شده بود. برنامه ترور روز ۱۳ آبان غیرمنتظره به هم خورد و بخشی از تلاش گوهر هدر رفت، اما آنان در پی فرصتی دیگر برآمده و نقشه یک ترور انتحاری را تشکیل دادند و شهید دستغیب که در راه و مسیر برگزاری نماز جمعه بود را به شهادت رساندند.
*میراث شیعه 
اولین شهید محراب
شهادت در محراب میراث ماندگار اولین شهید محراب، حضرت امیرالمؤمنین علی‌بن ابیطالب است که در سال چهلم هجری اتفاق افتاد و آن حضرت توسط یکی از خوارج به نام ابن ملجم مرادی(لعنة الله علیه) در مسجد کوفه در شب نوزدهم ماه رمضان هنگام اقامه نماز صبح ضربت خورده و در شب بیست‌ویکم ماه رمضان از دنیا رفتند؛ مدت عمر شریفشان 63 سال بود و در شهر نجف اشرف مدفون هستند.
دومین شهید محراب
دومین شهید محراب، آیت‌الله مدَنی تبریزی بود، وی به سال 1292 شمسی در آذرشهر به دنیا آمد. نام پدرش میرعلی بود و در دوران بلوغ به قم عزیمت کرد و پس از گذراندن درس‌های مقدماتی حدود چهار سال به تحصیل دروس منقول در محضر امام مشغول شد، پنج سال بعد به نجف اشرف عزیمت و تدریس و تحصیل خود را در آنجا شروع کرد. وی اولین کسی بود که در جریان انقلاب سال 1342 شمسی در نجف از امام(ره) تبعیت کرد و در انتشار تلگرام آیت‌الله حکیم به همین مناسبت نقش بسزایی داشت. در زمان حکومت عبدالناصر تحت نظر وی عده‌ای از علمای نجف برای افشاگری چهره طاغوت در ایران به امر امام(ره) جهت تدریس علوم دینی به خرم‌آباد رفت و حوزه علمیه کمالیه در آنجا با تلاش وی تأسیس شد. وی در این مدت به مبارزات سیاسی خود ادامه داد و در این راه بارها، دستگیر و تبعید شد. بعد از پیروزی انقلاب، آیت‌الله مدنی از سوی مردم همدان به نمایندگی مجلس خبرگان انتخاب شد و بعد از شهادت آیت‌الله قاضی طباطبائی از سوی امام خمینی(ره) به سمت امام جمعه و نماینده امام(ره) در تبریز منصوب شد. شهید مدنی بعد از ظهر روز جمعه، بیستم شهریور سال 1360 پس از آنکه خطبه‌های نماز جمعه به پایان رسید در سن 67 سالگی توسط منافقین به شهادت رسید.
سومین شهید محراب
سومین شهید محراب، آیت‌الله محمدعلی قاضی طباطبائی فرزند حاج سید باقر در سال 1293 در شهر تبریز متولد شد؛ وی تحصیلات مقدماتی را در تبریز خواند و در سال 1359 راهی حوزه علمیه قم شد و از دروس آیات عظام؛ سید حجت کوه کمره‌ای، بروجردی و امام خمینی(ره) کسب علم کرد. در سال 1369 از قم عازم حوزه علمیه نجف شد و در نزد فقهای نامی چون آیت‌الله «کاشف الغطا» مشغول کسب علم و دانش شد. با آغاز نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره)، آیت‌الله قاضی رهبری و هدایت نهضت را در آذربایجان بر عهده گرفت؛ وی در این مدت چندین نوبت دستگیر، زندانی و تبعید شد. سرانجام شهید سید محمدعلی قاضی طباطبائی در شامگاه عید قربان و پس از اقامه نماز مغرب و عشا در مسجد شعبان در تاریخ 10/8/58 به شهادت رسید.
چهارمین شهید محراب
چهارمین شهید محراب، آیت‌الله محمد صدوقی در سال 1327دیده به جهان گشود؛ وی در سال 1349ق به حوزه علمیه قم عزیمت نمود و به تحصیل و تدریس علوم پرداخت. از همان ابتدا، آشنایی وی با امام خمینی(ره) آغاز شد؛ وی در دورانی که فدائیان اسلام مبارزات مسلحانه خود را بر علیه رژیم دیکتاتور شاه آغاز نمود، حمایت‌های بسیار کرد. شهید صدوقی، وقتی رضا خان قلدر در شهریور 1320 با ماشین مخصوص خود از ایران فرار می‌کند و در سر راه خود در یکی از دهات اطراف قم به باغی که آیت‌الله صدوقی در آن اقامت داشت برای استراحت وارد می‌شود، آن خائن را با خفت و خواری از باغ بیرون می‌کند. شهید صدوقی در حدود1370 بنا به خواهش مراجع عظام قم برای رهبری مردم خطه کویر و جنوب به استان یزد می‌رود و با شروع نهضت عظیم در سال‌های 41 و 42 بعد از آن، مبارزات سیاسی خود را ادامه می‌دهد. شهید صدوقی را به جرأت می‌توان سرسخت‌ترین و پرقدرت‌ترین مخالفان خطوط انحراف، ارتجاعی، ملی‌گرایی و لیبرالیسم و امثال این‌ها دانست. سرانجام شهید صدوقی در دهم ماه مبارک رمضان مطابق با یازدهم تیرماه 1361 پس از ادای نماز جمعه به دست منافقین به شهادت رسید.
پنجمین شهید محراب
پنجمین شهید محراب، آیت‌الله عبدالحسین دستغیب به سال 1288 در شیراز در خانواده آیت‌الله سید محمدتقی، عالم بزرگ فارس متولد شد. در 12 سالگی پدرش را از دست داد و از آن تاریخ به بعد سرپرستی خانواده را به عهده گرفت. وی پس از اتمام دروس سطح به منظور ادامه تحصیلات راهی نجف اشرف شد و پس از هفت سال موفق به کسب درجه اجتهاد از مراجعی همچون آیت‌الله آقا ضیا عراقی و آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی گردید. سپس به شیراز مراجعت کرده و در مدت اقامتش به سرپرستی حوزه علمیه، تربیت طلاب و ارشاد مردم اشتغال داشت و در کنار تعلیم و تربیت از مبارزه سیاسی با رژیم دست‌نشانده پهلوی غافل نبود و در این راه از سال 42 تا 57 چندین نوبت دستگیر، زندانی و تبعید شد. این مجتهد مجاهد در حرکت دادن به مبارزات مردم مسلمان فارس علیه رژیم شاه نقش بسیار مهم و مؤثری داشت؛ افشاگری‌های بی‌پروا و به موقع او به حرکت‌های اسلامی مردم فارس عمق بیشتری می‌بخشید. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف امام خمینی(ره) به سمت نماینده ایشان و امام جمعه شیراز منصوب شد تا اینکه در روز بیستم آذرماه سال 1360 هنگام رفتن به نماز جمعه به شهادت رسید.
ششمین شهید محراب
ششمین شهید محراب، آیت‌الله عطاالله اشرفی اصفهانی در سال 1279ش در خمینی شهر، اصفهان متولد شد. وی رهسپار قم گردید و از محضر آیات عظام؛ خوانساری، حجت و صدر کسب علم نمود. 
او در سال 1334 برای نشر معارف اسلامی به باختران هجرت نمود و مبارزات سیاسی خود را بر علیه رژیم شاه شروع کرد که بارها در این راه دستگیر و زندانی شد. 
آیت‌الله عطاالله اشرفی اصفهانی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی(ره) در سال 1358به امامت جمعه شهر باختران(کرمانشاه) منصوب شد. وی در سال 1360 روز 22 ماه مبارک رمضان در حال رفتن به مسجد جهت اقامه نماز ظهر توسط منافقین به شهادت رسید.