[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

شناخت نیروهای تشکیل‌دهنده زمین با کشف ابرساختار آتش‌فشانی اقیانوس آرام، روزنامه شیراز نوین

یک مطالعه توسط یک گروه بین‌المللی از محققان علوم زمین به شواهد و مدارکی مهم درباره ساختار فلات مرزی ملانزی در اقیانوس آرام دست یافته است که می‌تواند به دانشمندان برای شناخت بهتر نیروهای شکل‌دهنده به سیاره زمین یاری برساند.
به گزارش ایرنا از «ساینس الرت»، «فلات مرزی ملانزی» یک گورستان زمین‌شناسی از صخره‌های مرده و جزایر نابود شده است که در طول صدها مایل در امتداد لبه شمال شرقی منطقه اقیانوس آرام «ملانزیا» امتداد دارد.
این منطقه یکی از ساختارها یا فرماسیون‌های بی‌شمار موسوم به «استان‌های بزرگ آتش‌فشانی» است. چنین ابرساختارهای زمین‌شناسی عموماً نتیجه جاری شدن حجم زیادی از سنگ از لغزش بی‌پایان طبقات زمین ‌شناسی صفحات اقیانوسی است.
با این‌حال منشأ «فلات مرزی ملانزی»(MBP) فاقد جزئیات بوده است، اما اکنون یک مطالعه توسط یک گروه بین‌المللی از محققان با هدایت «کوین کنراد» دانشمند علوم زمین از دانشگاه نوادا، به شواهد و مدارک مهمی از درباره فرماسیون فلات مرزی ملانزی دست یافته است که می تواند به دانشمندان برای شناخت بهتر نیروهای شکل‌دهنده به سیاره زمین یاری برساند.
این ابر ساختار حدود ۲۲۲ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد که اندکی کمتر از مساحت انگلیس است. بررسی موادی از سطح کافی است که نشان دهد این فلات دارای ماهیت آتش‌فشانی است و رگه‌های سنگی آن از گدازه‌های سرد شده‌ای تشکیل یافته که حدود ۱۲۲ تا ۸۳ میلیون سال پیش آزاد شده بودند.
اما بررسی شواهد و مدارک کاوش‌شده از بستر اقیانوس به سادگی منطقه خشکی نیست. مواد معدنی کمیابی که در طول زمان بالا آمده‌اند، نشان می‌دهند که تولد MBP روند ساده و مشخصی نداشته و دست کم ۲۵ ساختار آتش‌فشانی متمایز مسئول ایجاد آن بوده‌اند. دانستن بیشتر درباره رشد مداوم این ساختار آتش‌فشانی می تواند به ما برای فهم بهتر همه‌چیز از تغییرات آب و هوایی گرفته تا رویدادهای انقراض گذشته یاری برساند. کنراد و تیم تحقیقاتی او برای این منظور از داده‌های منتشرشده قبلی درباره نسبت ایزوتوپی و سایر داده‌های زمین‌شیمیایی برای مدل‌سازی پیشرفت پوسته زمین استفاده کردند. با کنار هم قرار دادن داده ها و قطعات پازل، یک کانون آتش‌فشانی موسوم به «کانون لوییزویل» جایی در اقیانوس آرام جنوبی، پایه و اساس بنیادهای MBP را به حدود ۱۲۰ میلیون سال پیش و زمان تسلط دایناسورها مرتبط کرد.
حدود ۴۵ میلیون سال بعد همان منطقه ضعیف‌شده از پوسته با یک منطقه دیگر موسوم به «کانون رورتو-آراگو» برخورد کرد که منجر به ظهور جزایر جدید شد. یک کانون سوم نیز که مسئول ظهور «جزایر ساموان» است، حدود ۲۰ میلیون سال پیش دور جدیدی از فعالیت آتش‌فشانی را شروع کرد.
تا همین امروز هم نیروهای عظیم تغییر شکل‌دهنده پوسته زمین به شکل دادن به این ابرساختار ادامه می‌دهند و این نشان می‌دهد که شکل گیری مناطق بزرگ آتش‌فشانی تا چه حد می‌تواند پیچیده باشد.

 

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی