بقایای یک خرچنگ غول‌پیکر باستانی که به خوبی حفظ شده در نیوزیلند پیدا شده است.
به گزارش ایسنا، بقایای یک خرچنگ غول‌پیکر باستانی که به خوبی حفظ شده در نیوزیلند کشف شده است.
به‌نقل از آی‌ای، این سخت‌پوست خارق‌العاده دارای بزرگترین چنگال خرچنگ فسیل‌شده است که تا به حال پیدا شده است.
این گونه تازه کشف‌شده، خرچنگ غول‌پیکر جنوبی با نام علمی Pseudocarcinus karlraubenheimeri نامیده شده است.
بنا بر گزارش‌ها، بقایای فسیل‌شده این موجود باستانی در ساحل ویتوتو(Waitoetoe) در جزیره شمالی نیوزلند، تقریباً در ۲۴۰ کیلومتری جنوب اوکلند کشف شده است.
نمونه‌ای که به خوبی حفظ شده است
قدمت این نمونه‌های به خوبی حفظ‌شده به حدود ۸.۸ میلیون سال می‌رسد و مربوط به دوره زمین‌شناسی میوسن پَسین است که بین ۲۳ تا ۵.۳ میلیون سال به طول انجامید.
علاوه بر این، استخوان‌های فسیل‌شده این خرچنگ‌ها در لایه‌های گل و لای به‌جای مانده از فوران آتشفشانی گذشته از مرکز آتشفشانی دور از ساحل موهاکاتینو کشف شد. این منطقه حدود ۱۴ تا ۸ میلیون سال پیش فعال بوده است.
پژوهشگران می‌گویند: این نمونه‌ها که به خوبی حفظ شده‌اند، در رسوباتی که شامل مواد آتشفشانی است، دفن شده‌اند. این خرچنگ‌ها در یک محیط دریایی عمیق زندگی می‌کرده‌اند و این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد این نوع خرچنگ در منطقه‌ای که اکنون نیوزلند نام دارد، ساکن بوده است.
چنگال ۱۵ سانتی‌متری خرچنگ باستانی
چیزی که این کشف را بسیار قابل توجه می‌کند، اندازه چنگال این خرچنگ باستانی است که حدود ۱۵ سانتی‌متر است. اعتقاد بر این است که این بزرگترین چنگال کشف‌شده تاکنون است.
تصور می‌شود که اندازه بزرگ چنگال‌های این نوع خرچنگ حاکی از گوشتخوار بودن آن است.
خرچنگ‌ها معمولاً از چنگال‌ خود برای اهداف مختلفی از جمله تغذیه، دفاع و دست‌کاری اشیا در محیط خود استفاده می‌کنند.
براساس گزارش‌ها، خرچنگ غول‌پیکر تاسمانی با نام علمی Pseudocarcinus gigas با ۴۷ سانتی‌متر طول، رکورد بزرگترین خرچنگ را در اختیار دارد. جالب اینجاست که این خرچنگ تازه کشف‌شده می‌تواند اجداد خرچنگ‌های عظیم‌الجثه معاصر باشد و روند تکامل این موجودات شگفت‌انگیز را روشن کند.
پژوهشگران می‌گویند شرایط در دوره میوسن پسین در نیوزیلند؛ یعنی حدود ۸.۸ میلیون سال پیش، عوامل مطلوبی مانند منابع غذایی، نیازهای متابولیکی و تأمین کلسیم-کربنات را فراهم کرده که به این خرچنگ عظیم‌الجثه اجازه داده تا به این اندازه رشد کند. یافته‌های این پژوهش در مجله Geology and Geophysics منتشر شده است.