[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

پیوند گردشگری ملی و مذهبی ، روزنامه شیراز نوین


 مریم شمالیان- شیرازنوین:
shomalianm@gmail.com

محمد تولایی شیرازی گفت: آرامگاه آبش‌خاتون با هدف توجه به ارزش جایگاه زن و به همت شهرداری منطقه 2 شیراز احیا می‌شود و در قالب این طرح، در مسیر آرامستان دارالسلام، یک محور گردشگری مذهبی در شیراز اجرا خواهد شد.
شهر شیراز دارای تاریخچه کهن و دیرینه‌ای است و بسیاری از بناهای باقیمانده در نقاط مختلف این شهر بازگوکننده این تاریخ کهن و غنی هستند.
آرامگاه آبش‌خاتون که به «رباط آبش» هم شهرت دارد، یکی از این بناهای تاریخی است که در حال حاضر در نزدیکی میدان «دفاع مقدس» جنب آتش‌نشانی 
قرار دارد.
این آرامگاه، سازه‌ای مجلل و سه‌طبقه بوده که اطرافش با کاشی‌های نفیسی تزیین شده بود که البته بسیاری از آنها در حال حاضر از بین رفته‌اند. درون بنا و حیاط آرامگاه، دو سنگ قبر با یک معجر آهنی به چشم می‌خورد.
روی این بنای سه‌طبقه، گنبدی قرار داشت که بعدها این گنبد و قسمتی از طبقه سوم مقبره فروریخت و اداره باستان‌شناسی هم برای اینکه این بنا حفظ شود، طبقه فوقانی را خراب کرد.
بنای فعلی آرامگاه، به شکل یک ساختمان آجری و قدیمی مربع‌شکل به چشم می‌خورد که هرکدام از اضلاع این مربع، ۱۶٫۷۵ متر و ارتفاع آنها حدود ۱۰ متر است.
این آرامگاه تاریخی در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و اکنون برای حفظ و نگهداری آن با هدف معرفی بهتر این شخصیت تاریخی شهر شیراز، شهرداری منطقه 2 شیراز اقدامات و برنامه‌هایی در نظر گرفته است.
 احیای آرامگاه آبش‌خاتون با هدف توجه به ارزش جایگاه زن
محمد تولایی شیرازی، شهردار منطقه ۲ شیراز با اشاره به طرح احیای آرامگاه آبش‌خاتون پیش از این اعلام کرده بود که این آرامگاه به همت شهرداری منطقه 2 شیراز و با هدف توجه به ارزش جایگاه زن احیا می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: در قالب این طرح، یک محور گردشگری مذهبی در شیراز اجرا خواهد شد که در قالب آن از آرامگاه آبش‌خاتون تا شاه داعی ‌الی الله و سپس آرامستان تاریخی دارالسلام شیراز، یک محور گردشگری مذهبی در شیراز ایجاد خواهد شد. شهردار منطقه ۲ شیراز اضافه می‌کند: در اجرای پروژه آنچه بیش از همه موردتوجه و در اولویت قرار دارد، مرمت آرامگاه آبش‌خاتون است.
 آبش‌خاتون که بود؟
اگر بخواهیم به معرفی این بانوی قدرتمند تاریخ شیراز بپردازیم، باید بگوییم که وی در دوران حکومت و زندگی خود در فارس و شیراز، فعالیت‌های بسیاری برای پیشرفت سرزمین‌ خود به انجام رساند و یک فرمانروای تاریخی بادرایت بود.
وی که دختر اتابک سعد بن بوبکر بود، در سال‌های ۶۲۳ تا ۶۸۵ هجری‌قمری مدرسه، کاروان‌سرا و سایر بناهای عام‌المنفعه را در شیراز بنا کرد.
آبش‌خاتون، آخرین اتابک از اتابکان فارس و دختر ترکان خاتون (همسر سعد بن ابوبکر) بود و سلطان خاتون، پس از مرگ پسرش در سال ۶۶۰ هجری کارها را زیر نظر داشت و داماد خود یعنی محمد بن سلغور را که نواده سعد بن زنگی بود، به امارت برداشت؛ اما پس از مدتی، او را به ‌اتهام افراط در ظلم و عیاشی در رمضان ۶۶۱ هجری معزول کرد و به اردوی خان مغول روانه داشت.
بعد از او هم، برادرش سلجوقشاه بن سنقر را که در زندان بود، بیرون آورد و به امارت نشاند؛ اما سلجوقشاه که از تسلط ترکان خاتون بر کارها نگران بود، وی را کشت و داعیه استقلال کرد و در جنگی که برای دفع او و انتقام خون ترکان خاتون بر ضد او و تا حدی به اصرار اتابک یزد که به خون‌خواهی خواهر خود، ترکان خاتون برخاسته بود، درگرفت، در سال ۶۶۲ هجری شکست خورد و به قتل رسید. پس از مرگ سلجوقشاه، فرمانروایی آبش‌خاتون چندان طولی نکشید و هلاکو خان او را نامزد پسر خود منگوتیمور کرد و با عزیمت او از شیراز در سال ۶۶۳ هجری، حکومت اتابکان سلغری در فارس خاتمه یافت و آن سرزمین به دست امرای مغول افتاد و بازگشت آبش‌خاتون و بعدها دخترش (کردوجین) به حکومت فارس، دیگر ادامه حکومت اتابکان به ‌شمار نمی‌آید.
پس از مرگ سلجوقشاه، چون از دودمان سلغریان به‌جز آبش‌خاتون و سَلغُم، کسی باقی نمانده بود، حکومت به آبش‌خاتون رسید و یک سال بعد هم با پسر هلاکوخان ازدواج کرد و مهریه‌اش را بخشش خراج شیراز قرار داد.
وی، تنها فرمانروای زن استان فارس بود که از سوی ایلخان مغول، اتابک فارس شد و در یک جمله مختصر، می‌توان گفت که آبش‌خاتون بانوی فرمانروایی بود که با حکومت بر فارس با انجام اقدامات مختلف و مؤثر برای توسعه این دیار تلاش فراوان کرد. شایسته است که امروز آنطور که درخور اوست، در شهر شیراز و سراسر کشور و در سطح جهانی هم شناخته شود و آرامگاه او یک مکان مناسب است که می‌تواند مقصد تورهای گردشگری تاریخی و فرهنگی 
قرار بگیرد.

 

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی