خودروی هیدروژنی Eco-Runner که توسط ۲۴ دانشجوی دانشگاه «دلفت» هلند، رکورد جدیدی را در کتاب رکوردهای گینس برای بیشترین مسافت طی‌شده توسط یک خودرو با سوخت هیدروژن به ثبت رساند.
به گزارش ایسنا و به‌نقل از نیو اطلس، یک گروه دانشجویی از دانشگاه «دلفت» هلند جدیدترین خودروی هیدروژنی خود موسوم به Eco-Runner را در ماه مه ارائه کردند که یک خودروی شهری است که با نیروی هیدروژن کار می‌کند، سوختی که بیش از ۱۰۰ برابر کارآمدتر از سوخت‌های فسیلی است. اکنون این خودرو رکورد طی مسافت را در کتاب گینس به ثبت رسانده است.
اگرچه فناوری باتری‌ها به طور چشمگیری عملکرد پیمایش مسیر با هر بار شارژ کامل را برای وسایل نقلیه الکتریکی در چند سال گذشته بهبود بخشیده است، اما رانندگانی که به دنبال انجام سفرهای واقعاً طولانی هستند، در حال حاضر از خودروهای برقی ناامید هستند. اینجاست که هیدروژن سبز وارد می‌شود و این تیم هلندی تلاش کرده است تا پتانسیل آن را با تلاش برای ثبت پیمایش مسافت با یک رکورد جهانی اثبات کند.
درنوردیدن مرزهای فناوری‌های در حوزه انرژی کارآمد، هدفی است که یک گروه موسوم به Eco-Runner را انگیزه می‌دهد، گروهی که هدف آن ثبت یک رکورد جهانی جدید برای یک وسیله نقلیه هیدروژنی است که دورترین مسافت را بدون سوخت‌گیری مجدد طی کند. این گروه به تازگی آخرین نسخه از فناوری خود را با نام Eco-Runner XIII عرضه کرده است.
یک گروه شامل ۲۴ دانشجو از دانشگاه صنعتی «دلفت» در هلند، پشت این پروژه هستند. آنها هر سال سعی می‌کنند طراحی و آیرودینامیک خودروی کوچک شهری خود را که با موتور هیدروژنی کار می‌کند، بهبود ببخشند تا رکوردی تازه از خود برجای بگذارند. پروژه Eco-Runner مانند خودروهای خورشیدی چشمگیر این دانشگاه، حاصل همکاری سالانه دانشجویان این دانشگاه در دانشکده‌های مختلف است. همه‌چیز در سال ۲۰۰۵ با Eco ۱ سه چرخ آغاز شد که در سال ۲۰۰۶ در مسابقات اکو ماراتن Shell در رده پنجم قرار گرفت و بازده ۵۵۷ کیلومتری به ازای هر لیتر هیدروژن را به دست آورد. جایی که هیدروژن از مخزن ذخیره‌سازی به پیل سوختی برای یک واکنش الکتروشیمیایی هدایت می‌شود که یک جریان الکتریکی تولید می‌کند و تنها ضایعات آن، آب است.
نسخه بعدی این خودرو توانست پیمایشی معادل ۲۲۸۲ کیلومتر به ازای هر لیتر هیدروژن را به ثبت برساند تا رکورد مصرف کارآمد سوخت کشور هلند را به خود اختصاص دهد.
توسعه طرح‌ها و نسخه‌های بعدی در طول سال‌ها ادامه یافت تا اینکه اولین مفهوم کلاس شهری در سال ۲۰۲۰ ظاهر شد که باز هم با سه چرخ رونمایی شد، اما طول خودرو به‌ طور قابل‌توجهی کوتاه شده بود. در نسخه بعدی چرخ چهارم نیز به آن اضافه شد و توانست ۳۶ ساعت بدون توقف با یک باک هیدروژن مسافت ۱۱۹۵ کیلومتر را طی کند.
این تیم سال گذشته در چالش بازدهی هیدروژن به مقام اول رسید و پس از دستیابی به رکورد ۱۱۹۶ کیلومتر توسط شاهد رقابت شدیدی بوده است.
اکتبر ۲۰۲۱ بود که مدل هیدروژنی «میرای» از شرکت تویوتا توانست ۱۳۶۰ کیلومتر را بدون سوخت‌گیری مجدد طی کند.
رقیب دیگری در سال ۲۰۲۲ با نام ARM Engineering ظهور کرد؛ آنها ۴۰ ساعت بی‌وقفه راندند و توانستند ۲۰۵۵ کیلومتر را با خودروی خود با یک باک هیدروژن بپیمایند که یک گام مهم رو به جلو در نشان دادن پتانسیل فناوری پیل‌های سوختی بود.
بنابراین مهندسان دانشگاه دلفت عهد بستند که از بهینه‌سازی‌ها و بهبودها کمک بگیرند تا با طی کردن مسافتی بیش از ۲۰۵۵ کیلومتر، رکورد جهانی را دوباره به دست آورند.
آنها برای سال ۲۰۲۳، با طراحی مجدد با تمرکز بر حفظ رکورد جدید پیمایش مسافت، به این رکورد رسیدند و از آن با موفقیت عبور کردند. این تیم دانشجویی که تا چندی پیش ۲۳ نفره بود و اکنون ۲۴ نفره شده است، در ماه فوریه تصمیم به ساخت یک خودروی قوی‌تر با ایرودینامیک بهتر و وزن کمتر گرفت و نتایج تلاش خود را با خودروی Eco-Runner XIII در ماه مه ارائه کرد. سپس تیم برای ثبت رکورد به پیست آزمایش ایمندینگن در آلمان رفت. آزمایش در روز ۲۳ ژوئن از ساعت چهار صبح شروع شد. این خودروی هیدروژنی با سرعت ۴۵ کیلومتر در ساعت که تقریباً دو برابر سرعت نمونه اولیه سال گذشته بود، رکورد قبلی خود را(۲۰۵۶ کیلومتر) شکست. پس از گذر از این رکورد، هنوز مقداری سوخت در مخازن ۳۰۰ بار(bar) آن وجود داشت، بنابراین به راه خود ادامه داد.
سرانجام در ساعت ۸:۲۶ صبح روز ۲۶ ژوئن متوقف شد و ۲۴۸۸.۴۵ کیلومتر را با ۹۵۰ گرم هیدروژن طی کرد تا رکورد جدیدی را در کتاب ثبت رکوردهای گینس برای «بیشترین مسافت طی‌شده توسط یک خودرو با مخازن پر از سوخت هیدروژن» ثبت کند.
یکی از اهداف مهم این گروه در هنگام توسعه جدیدترین نسخه خود، کاهش وزن آن تا حد امکان بود. مصرف انرژی در هنگام رانندگی به طور مستقیم با جرم خودرو مرتبط است. در وب‌سایت این گروه آمده است: «بخش طراحی بدنه روی ایجاد یک پوسته ایرودینامیک و یک ساختار حمل بار متمرکز شده است که تا حد امکان سبک باشد. استفاده از فیبر کربن به‌جای قطعات فولادی که معمولاً تولید می‌شوند، کلید کاهش وزن این خودرو است. میله‌های تعلیق و سیستم فرمان چند نمونه از مواردی هستند که به کاهش جرم کلی این خودرو کمک کرده‌اند.»
محدود کردن تلفات انرژی داخلی جنبه دیگری از کارایی این خودرو است؛ این تلفات شامل مقاومت، اصطکاک هوا و همچنین تلفاتی است که هنگام تبدیل هیدروژن به الکتریسیته یا تبدیل الکتریسیته به انرژی جنبشی(حرکت) در موتور الکتریکی رخ می‌دهد. این گروه یک موتور الکتریکی جدید و بسیار کارآمد ایجاد کرده است که به طور خاص برای کاهش این تلفات انرژی طراحی شده است. مهندسان همچنین سیستم محرکه را با یک پیل سوختی کاملاً جدید که نیازها را برطرف می‌کند، بهبود بخشیده‌اند. این بهینه‌سازی‌ها منجر به شکلی منحصر به ‌فرد این خودرو شده است که به آن اجازه می‌دهد اصطکاک و وزن خود را تا حد امکان پایین نگه دارد.
گفتنی است که این پروژه ادامه دارد و این تیم دانشجویی اکنون دوباره به دنبال رکوردشکنی است.