تنگی کانال نخاعی چیست و آیا می‌تواند به صورت مادر زادی ایجاد شده باشد؟ تنگی کانال نخاع همراه با چه علائمی است و چگونه تشخیص داده می‌شود؟
به گزارش بهداشت نیوز، تنگی کانال نخاع عبارت است از کاهش فضایی که نخاع در آن قرار دارد و این کاهش فضا سبب فشار به نخاع و ریشه‌های عصبی در کنار دیسک گردن و دیسک کمر شده و بر اثر آن گردن درد و کمر درد ایجاد می شود. همچنین اغلب عمده تنگی‌ها در قسمت گردن و کمر مشاهده می‌شود. بروز این مشکل در نواحی پشتی و سینه‌ای نادر است.
تنگی کانال نخاع ممکن است به طور اکتسابی یا به طور مادر زادی ایجاد شود؛ در حالت مادر زادی قطر کانال نخاع در افراد به صورت اولیه کم است، بنا بر این امکان دارد بسیاری از پاتولوژی‌ها و مشکلات کمری به راحتی باعث بروز علائم شدید در یک شخص شود.
عاملی که باعث ایجاد تنگی نخاع شده، می‌تواند روی ریشه‌های عصب که در کنار دیسک کمر و دیسک گردن قرار دارد، فشار زیادی اعمال کند و منجر به ایجاد گردن درد، کمر درد و در مراحل پیچیده‌تر پادرد و دردهای شدید دست شود. باید گفت از شایع‌ترین دلایل بروز کمر درد در سنین بالا تنگی کانال نخاع است؛ دلایل این تنگی بسیار متنوع است.
انواع تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی را از لحاظ محل به سه نوع مرکزی، محیطی و سوراخ بین مهره‌ای تقسیم کرده‌اند؛ هریک از این انواع تنگی کانال نخاع علائم متفاوتی دارند؛ بیمارانی که به تنگی کانال نخاعی مرکزی مبتلا هستند، علائمی مانند خستگی در قسمت پاها در هنگام ایستادن یا راه رفتن دارند و عملاً نمی‌توانند روی پاهای خود بایستند و فعالیت خود را ادامه دهند.
بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی محیطی نیز علائمی مانند درد ریشه عصبی و هم درجاتی از لنگش متناوب را دارند.
بیماران مبتلا به تنگی سوراخ عصبی هم که در آنها فقط سوراخ عصبی تنگ می‌شود، علائم به صورت درد شدید تیرکشنده در اندام تحتانی است که بیمار احساس می‌کند دچار پارگی دیسک کمر شده است.
تشخیص تنگی کانال نخاعی
تشخیص این عارضه کار بسیار سختی است، زیرا علائمی مشترک با دیگر بیماری‌ها دارد؛ مثلاً مشکلات کمر علائمی مانند تنگی کانال نخاعی دارد، اما افرادی که دچار تنگی کانال نخاعی شده‌اند، مشکلات کمر ندارند و اخیراً آسیبی از ناحیه کمر ندیده‌اند.
برای تشخیص تنگی کانال نخاعی اولین علائم مشکلات و درد در ناحیه پاست؛ به این صورت که گاهی ممکن است برای تعیین علت تنگی کانال نخاعی از آزمایش‌های عکسبرداری مخصوصی از قبیل «ام آر آی» یا سی تی اسکن استفاده می‌شود. این آزمایش‌ها و سایر روش‌های عکسبرداری می‌تواند تصاویری حاوی جزییات کامل استخوان‌ها و بافت‌های نرم ستون فقرات تولید کند که به تشخیص این عارضه کمک زیادی می‌کند.
به طور کلی برای تشخیص عارضه تنگی کانال نخاعی از موارد زیر استفاده می‌شود:
سوابق پزشکی: در ابتدا پزشک با معاینه بالینی و بررسی سوابق پزشکی حدس می‌زند که دچار مشکل تنگی کانال نخاعی هستید یا خیر؟
رادیولوژی: عکس رادیولوژی مشخص می‌کند که آیا تنگی کانال نخاعی وجود دارد یا خیر؟ اما نمی‌تواند ناحیه دقیق آن را با ریز جزییات نمایش دهد.
ام آر ای: ام آر آی،‌ می‌تواند تصویر دقیق از بافت نرم مفاصل، دیسک‌ها و اعصاب و نخاع ایجاد کند.
نوار عصب و عضله: نوار عصب و عضله، کمک زیادی به پزشک می‌کند که ببیند کدام اعصاب درگیری دارند و شدت درگیری چقدر است.