"تل قلعه" و یا "تپه قلعه" مشهور به "تل سبز" که به شماره ۱۱۷۴۳ در سال ۱۳۸۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، در حاشیه غربی بخش میانی دشت مرودشت در فاصله ۳ كيلومتري محل برخورد دو رودخانه سيوند و كر و ۲۰ کیلومتری آثار باستانی تخت جمشید قرار دارد. 
امروزه گِرداگرد این تل باستانی بسیار ارزشمند فنس‌کشی شده اما عدم محافظت از این مکان و همچنین تجاوز به حریم آن از جمله مواردی است که سالهاست فعالان حوزه میراث فرهنگی در خصوص آن هشدار داده اند. 
ساخت و ساز در حریم منطقه باستانی هفت هزارساله تل سبز و عدم حفاظت صحیح از این منطقه باعث شده که روز به روز تخریب بیشتری در این مکان صورت گیرد تا جایی که تکه سنگ های قبور قدیمی، بازیچه دست کودکان شده و این میراث گرانبهای باستانی، تبدیل به زباله دان و پاتوق دوره گردان و معتادان شود که دل هر دلسوز شهر را به درد می آورد. تبدیل "تل سبز" به منطقه ویژه گردشگری به منظور حفظ این میراث گرانبها و راه اندازی بازارچه ها صنایع دستی و محصولات هنری همواره از مطالبات مردم منطقه مخصوصأ اهالی شریف منطقه فردوسی بوده است. این اقدام می تواند نقش مهمی در هدایت گردشگران و بازدیدکنندگان سایت جهانی تخت جمشید به درون شهر مرودشت داشته باشد و  ضمن رونق کسب و کار محلی در منطقه کم برخوردار پیرامونی تل سبز، گامی در جهت رونق اقتصادی و ایجاد اشتغال پایدار در سطح شهرستان مرودشت باشد.
در سال های گذشته پیگیری فعالان اجتماعی شهرستان و به ویژه هیئت امنای موسسه فرهنگی عاشقان امام  حسین (ع) مرودشت منجر به صدور دستور ویژه استانداری فارس (طی نامه‌ای به شماره محفوظ در تاریخ سی و یکم مرداد۱۴۰۰ ) به اداره کل محترم میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس  مبنی بر پیگیری وضعیت مرمت و حفاظت این منطقه ارزشمند تاریخی شد اما تاکنون پس از گذشت قریب به دو سال از این پیگیری ها، مصوبات فوق در سطح استان و شهرستان همچنان  دست نخورده مانده است. نظر به ویژگی های تاریخی این تل باستانی و ضررت توسعه عادلانه امکانات در مناطق کم برخوردار شهرستان، می طلبد مسئولین شهری جدیت بیشتری در اجرای این طرح داشته باشند و پیش از آنکه وضعیت این منطقه رو به وخامت بیشتری بگذارد، به انتظار چندین ساله اهالی شریف محله فردوسی و شهرستان مرودشت پایان دهند.
یافته های دوره هخامنشي و هزاره اول تا هزاره پنجم پيش از ميلاد، که بيانگر تداوم منحصر به فرد سكونت در تل سبز متعلق به دوره هاي پيش از تاريخ تا آغاز دوران تاريخي است. طبق مطالعات فراگیر سامنِر در سال ۱۹۷۲ میلادی، به گمان بسیار این تپه، یک شهر بزرگ ایلامی بوده که دارای ارزش فراوانی است. «سامنر»آن را بزرگ‌ترین شهر شرقی رودخانه‌ی کورش(کُرکنونی) و جلگه‌ی مرودشت می‌داند. برخورداری از لايه هاي دوران تاريخي مختلف عيلامي، فرهنگ هاي كفتري، قلعه، شغا و تيموريان، در هزاره اول تا سوم پيش از ميلاد از جمله ویژگی های این تپه تاریخی است. رجبی سرپرست تیم کاوش ازدانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در خصوص کشفیات این منطقه می گوید: به نظرمی‌رسد با توجه به داده‌های باستان‌شناختی تپه سبز که بیش از ۱۲ هکتار بوده، دوره‌های گوناگون فرهنگی را دربرداشته باشد، زیرا در بخش ویران شده‌ی تپه،آثار و مانده هایی از دوره‌ی پیش ازتاریخ (دوره مس سنگ و نوسنگی= ۳ هزارتا ۶۵۰۰ پیش از میلاد مسیح) وجوددارد. با این همه در بخش‌های برجای مانده ازتپه، مانده‌هایی ازدوره‌ی هخامنشی تا دوره‌ی لپویی دیده می شود. وی افزود: در این منطقه، آثاری ازدوره‌ی هخامنشی تا دوره‌ی لپویی به‌دست آمد که شامل، ساختارهای مِهرازی(معماری) و چاله‌های زباله باستانی، خاک‌سپاری انسانی، نمونه‌های استخوانی جانوران و پرندگان، الواح گِلی، پیکرک گلی، داده‌های سفالی،کالاشمار(شِی‌ای ریز وگِرد از جنس گِل پخته که درآن برای بده و بِستان‌های اقتصادی و بازرگانی بهره برده می‌شده) و .... است».

 آرزو اسماعیلی- فعال اجتماعی
دکترای مدیریت راهبردی سازمان های ورزشی